Επειδή θα ακούσουμε πολλά διθυραμβικά από τις συμπολιτευόμενες εφημερίδες, αναδημοσιεύουμε άρθρο του "Βήματος" για το νέο Υπουργό Πολιτισμού, τότε διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Γ. Παπανδρέου
ΠΑΥΛΟΣ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ
Ενας «αλεξιπτωτιστής» της πολιτικής
H σχέση του με τα κοινά, η κριτική εκ των έσω, η απομάκρυνση και η επιστροφή
ΑΓΓ. ΚΩΒΑΙΟΣ
Δύο ημέρες πριν από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς παρατηρήθηκε πρωτοφανής κινητικότητα περί τη Χαριλάου Τρικούπη για τα δεδομένα των τελευταίων δύο ετών τουλάχιστον. Από το περιβάλλον του προέδρου του ΠαΣοΚ διέρρευσε μια έντονη φημολογία ότι έχουν δρομολογηθεί πολύ σημαντικές αλλαγές προσώπων και τα πρόωρα συμπεράσματα στα δημοσιογραφικά γραφεία μοιραία οδηγούσαν στο ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε σημαντικές τομές στο κόμμα και στο επιτελείο του. Απ' ό,τι τελικώς αποδείχθηκε, οι τομές δεν ήταν και τόσο δραματικές. Πέραν του ορισμού του κ. Θ. Πάγκαλου ως υπευθύνου του κόμματος για τις διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης, τα όσα βαρυσήμαντα αποφάσισε ο κ. Παπανδρέου αφορούσαν το πολιτικό του γραφείο, από όπου αποχώρησε ο κ. B. Βαλασόπουλος (αναλαμβάνει νέες αρμοδιότητες σχετικές με την τοπική αυτοδιοίκηση) και στη θέση του τοποθετήθηκε ο κ. Π. Γερουλάνος. H ανακοίνωση του ονόματος του κ. Γερουλάνου άνοιξε έναν νέο κύκλο συζητήσεων στο ΠαΣοΚ, κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, καθώς το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει προκαλέσει πολλά σχόλια τα τελευταία χρόνια κατά κύριο λόγο αρνητικά.
H επιστροφή του κ. Παύλου Γερουλάνου κατά πολλούς δίνει σαφείς ενδείξεις για ένα πράγμα: το ποιοι είναι οι συνομιλητές του κ. Γ. Παπανδρέου. Εδώ και πολλούς μήνες στο ΠαΣοΚ άλλοι αναρωτιούνται και άλλοι παρουσιάζουν ως αρνητικό στοιχείο το γεγονός ότι ο πρόεδρος του κόμματος δεν έχει επαρκή «ομάδα» να τον περιστοιχίζει. Επειτα από την τοποθέτηση του κ. Γερουλάνου στο πολιτικό γραφείο του οι περισσότεροι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ή να επιβεβαιώνονται στις εκτιμήσεις τους ως προς το ποια είναι η πραγματική ομάδα Παπανδρέου. Αυτό βεβαίως δεν οδηγεί αναγκαστικά σε θετικά συμπεράσματα για την πολιτική της επάρκεια.
Ο κ. Γερουλάνος από πολλούς χαρακτηρίζεται «αλεξιπτωτιστής» της πολιτικής. Χαρακτηριστικό είναι ότι γράφτηκε στο ΠαΣοΚ μόλις το 2001, έπειτα από 10ετή σχεδόν γνωριμία με τον κ. Γ. Παπανδρέου και χωρίς να έχει την παραμικρή σχέση με το κόμμα σε οποιοδήποτε επίπεδο. H οικογένειά του είναι μία από τις γνωστότερες της Κεφαλλονιάς και των κοσμικών κύκλων των Αθηνών, ενώ οι βασιλικές πολιτικές καταβολές της οδήγησαν πολλές φορές κάποια στελέχη του ΠαΣοΚ σε σχόλια και υπαινιγμούς εναντίον του. Κάποιοι είχαν ερμηνεύσει ως σαφή αιχμή κατά (και) του κ. Γερουλάνου το σχόλιο του κ. Θ. Πάγκαλου, ο οποίος επί των ημερών του κ. Παπανδρέου στο ΥΠΕΞ είχε αναφέρει ότι στους διαδρόμους του υπουργείου οι συνομιλίες γίνονται στα αγγλικά, με αμερικανική προφορά...
Ο νέος διευθυντής του πολιτικού γραφείου του κ. Παπανδρέου είναι σήμερα 40 ετών και έχει σπουδάσει στα Williams College, MIT και Harvard των ΗΠΑ. Είναι παντρεμένος με την κυρία Λάρα Μπαραζί, γόνο εύπορης οικογένειας χριστιανών του Λιβάνου.
Γνωρίστηκε με τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ όταν αυτός παρέμεινε στη Βοστώνη κατά το διάστημα 1990-93. Την εποχή εκείνη ωστόσο δεν είχε διαφανεί σαφώς η πρόθεσή του να αναλάβει κάποιον πολιτικό ρόλο, κάτι που έγινε φανερό όταν ο κ. Παπανδρέου τον διόρισε ειδικό του σύμβουλο το 1999 και λίγο αργότερα γενικό γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού. Οπως διαπιστώθηκε εν τέλει, ο πραγματικός ρόλος του κ. Γερουλάνου στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν αυτός του time manager του κ. Παπανδρέου «κάτι σαν μπάτλερ του Γιώργου» έλεγαν και εξακολουθούν να λένε κάποιοι μέσα στο ΠαΣοΚ, οι οποίοι θυμούνται ότι στο υπουργείο Εξωτερικών ο κ. Γερουλάνος ουσιαστικά δεν είχε ποτέ συγκεκριμένο αντικείμενο, δεν συμμετείχε σε πολιτικές συσκέψεις και δεν χάραζε πολιτική. Από τη θέση εκείνη πάντως είχε καταφέρει να έλθει σε ρήξεις με το σύνολο σχεδόν των συνεργατών του κ. Παπανδρέου.
Οταν ο κ. Παπανδρέου ανέλαβε πρόεδρος του ΠαΣοΚ, ο κ. Γερουλάνος έγινε ένα από τα πρόσωπα που στελέχωσαν το επικοινωνιακό του επιτελείο. Για την ακρίβεια, ήταν μια «σφήνα» ανάμεσα στην κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, την επίσημη εκπρόσωπο του κόμματος εκείνη την περίοδο, και στον κ. N. Αθανασάκη, ο οποίος εδώ και χρόνια είναι η κινητήρια δύναμη του επικοινωνιακού μηχανισμού του ΠαΣοΚ.
Κάποιοι που είναι σε θέση να γνωρίζουν τι είχε συμβεί τη νύχτα του ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών στα στούντιο της κρατικής τηλεόρασης χρεώνουν σε μεγάλο βαθμό στον κ. Γερουλάνο την παταγώδη αποτυχία της τελευταίας στιγμής, όταν ο κ. Παπανδρέου εμφανίστηκε εξαιρετικά ασαφής και διστακτικός στην τελική του παρέμβαση. Λέγεται ότι καταλυτικό ρόλο σε αυτή την αποτυχία είχε διαδραματίσει ο κ. Γερουλάνος, ο οποίος καθ' όλη τη διάρκεια του ντιμπέιτ με δυσκολία διατηρούσε την ψυχραιμία του πίσω από τις κάμερες, ενώ τα τελευταία λεπτά είχε διαμηνύσει στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ ότι θα έπρεπε να ξεφύγει από όσα είχε προγραμματίσει να πει και να τροποποποιήσει την τελική του παρέμβαση. Οι περισσότεροι σήμερα στο ΠαΣοΚ θέλουν να ξεχάσουν εκείνο το βράδυ, όπως και όλη την παρουσία του κ. Γερουλάνου στην προεκλογική περίοδο. Οσοι του καταλογίζουν ασθενές πολιτικό κριτήριο και χαλαρή σχέση με την πολιτική πραγματικότητα της χώρας δεν λησμονούν μια ιστορική του απορία, την οποία είχε διατυπώσει κατά τη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης στη Ζάκυνθο. Ενώ ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί, ο κ. Γερουλάνος στράφηκε στους δημοσιογράφους που κάλυπταν την περιοδεία και ρώτησε: «Ρε παιδιά, πώς καταλαβαίνετε ότι είναι καλή η συγκέντρωση;». H έκπληξη των πολιτικών συντακτών ήταν ομολογουμένως μεγάλη. Κατά σύμπτωση δε η Ζάκυνθος ήταν και η μοναδική μονοεδρική που κέρδισε το ΠαΣοΚ στις προηγούμενες εκλογές.
Μετά την ήττα στις εκλογές ο κ. Γερουλάνος απομακρύνθηκε χωρίς καμιά ιδιαίτερη δυσκολία από τον ούτως ή άλλως άτυπο ρόλο του εκπροσώπου του προέδρου του ΠαΣοΚ. Σήμερα επανέρχεται στο επιτελείο του κ. Παπανδρέου με θεσμική θέση, χωρίς να είναι για μία ακόμη φορά σαφές ποιος ακριβώς θα είναι ο πραγματικός του ρόλος. «Μάλλον κανένας» επιμένουν κάποια στελέχη του ΠαΣοΚ, αλλά εχθροί και φίλοι του εκτιμούν ότι θα εξακολουθήσει να ισχύει ό,τι ίσχυε πάντα: «Ο Παύλος θα είναι παντού και πουθενά».
Το ΒΗΜΑ, 08/01/2006 www.tovima.dolnet.gr
