Υπουργείο Πολιτισμού Τουρισμού και απραξίας

Εμείς από δω τα λέγαμε για το νεοσύστατο μακικιαρισμένο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού.....αν θέλουν 40 μέρες για να εκλεγεί γενικός γραμματέας του υπουργείου (λέμε τώρα γιατί μπορεί να χρειάζονται περισσότερες μέρες) σκέψου πόσες μέρες θα κάνουν για εκλογή γενικών διευθυντών ή διευθυντών Εφορειών...Βλέπω πάντως έως τις επόμενες εκλογές να έχουν αποφασίσει....

το αξιοκρατικά μας μάρανε....

Σκεφθείτε να ήταν χωρίς γενικούς στα υπουργεία επί Νέας δημοκρατίας τι θαγράφανε από τη πρώτη βδομάδα και τι θα λέγανε τα κανάλια....είδες το ΠΑΣΟΚ;

όμως.....

ακολουθεί κείμενο από τη συμπολιτευόμενη Ελευθεροτυπία...να μη πω ότι λέει τη γνώμη της(αλλοιώς πιέζει) για το πρόσωπο του (της;) γενικού γραμματέα

επιμελητής

Υπουργείο Πολιτισμού, Τουρισμού και απραξίας

Σε απόγνωση βρίσκονται υπηρεσίες του υπουργείου Πολιτισμού και εποπτευόμενοι οργανισμοί από την παρατεταμένη απραξία του νέου διευρυμένου υπουργείου.

Τους λείπουν από το νοίκι του γραφείου μέχρι το χαρτί του φαξ, ενώ σε λίγο δεν θα υπάρχει και προσωπικό λόγω της λήξης των συμβάσεων εκατοντάδων εργαζομένων.

Η Ακρόπολη -για να αναφερθούμε μόνο σε ένα από τα κορυφαία μνημεία μας- δεν έχει φράγκο για τα αναστηλωτικά της έργα. Εξαντλήθηκαν κάποια υπόλοιπα από το απερχόμενο Γ'ΚΠΣ και δεν έχει ανοίξει η χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ. Εφυγαν και πολύτιμοι -λόγω εξειδίκευσης- υπάλληλοι (πολ. μηχανικοί, αρχιτέκτονες, αρχαιολόγοι, συντηρητές, εργατοτεχνίτες) γιατί έληξαν οι συμβάσεις τους και γιατί δεν τους επιτρέπεται από το Π.Δ. Παυλόπουλου να ξαναπροσληφθούν μετά τη συμπλήρωση 24μήνου στο ίδιο έργο. Και σαν να μη φθάνουν όλα αυτά, κινδυνεύει να κλείνει και ο αρχαιολογικός χώρος στις 2.30 μετά το μεσημέρι, γιατί οι περισσότεροι φύλακες είναι συμβασιούχοι και οι συμβάσεις τους λήγουν στο τέλος του έτους.

Το πρόβλημα του Υ.Π.ΤΟΥ είναι δομικό. Οσο καθυστερεί η τοποθέτηση γενικού γραμματέα, που είναι η ραχοκοκαλιά του υπουργείου, δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα, με πρώτα τα θεσμικά όργανα (ΚΑΣ, ΚΣΝΜ). Αρα, βαλτώνουν εκκρεμείς από καιρό υποθέσεις των πολιτών και συσσωρεύονται τα άλυτα προβλήματα.

Το περίεργο είναι ότι κανείς δεν φαίνεται να βιάζεται στην Μπουμπουλίνας, κοντά σαράντα μέρες μετά τις εκλογές, ενώ συμπληρώνονται δύο μήνες (με την προεκλογική περίοδο) πλήρους στασιμότητας. Τα προβλήματα όμως δεν περιμένουν. Με αποτέλεσμα όλοι να ρωτούν όλους, τι γίνεται και αν έχουν κάποιο νέο. Κι έτσι ανακυκλώνεται ένα αίσθημα απογοήτευσης για πρόσωπα που ήρθαν με αέρα φρεσκάδας, δημιουργώντας ελπίδες για ανάκαμψη της γκρίζας πραγματικότητας και στον πολιτισμό.

Πολλοί από τους εποπτευόμενους οργανισμούς, περιμένοντας ένα ραντεβού γνωριμίας με τον νέο υπουργό, φρόντισαν να του εκθέσουν και γραπτώς τα προβλήματά τους. Ελλείψει όμως παραμικρής αντίδρασης, αναρωτιούνται αν υπάρχει καν συνομιλητής από την άλλη πλευρά. Εν τω μεταξύ, κάποιοι από τους επικεφαλής αυτών των οργανισμών δεν ξέρουν αν θα μείνουν στις θέσεις τους ή θα αντικατασταθούν. Αν πρέπει να λαμβάνουν αποφάσεις που θα δεσμεύουν τους επόμενους, ή όχι.

Η νέα πολιτική ηγεσία είχε την ατυχία να αναλάβει τα ηνία σε μια δύσκολη -και χρονικά- στιγμή. Είναι τέλος του έτους που το υπουργείο κλείνει τους λογαριασμούς του και κάνει τον προγραμματισμό της επόμενης χρονιάς. Συνεπώς, αν δεν φουλάρει τώρα τις μηχανές του, κοντεύει η ώρα που ο υπουργός θα φταίει για όλα.

Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ,ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΤΗΝ ΗΤΤΑ

Πριν από δύο εβδομάδες, η άρτι αφηχθείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τυμπανοκρουσίες περί «αξιοκρατίας», εξήγγειλε ουσιαστικά την απόλυση όλων των ελαστικά εργαζόμενων από τον δημόσιο τομέα. Συμβασιούχοι, συμβασιούχοι έργου, ωρομίσθιοι, STAGE, εργαζόμενοι με πολύχρονη προϋπηρεσία θα βρεθούν στο δρόμο, χωρίς προοπτική επαναπρόσληψης, για να κλείσουν δήθεν οι μαύρες τρύπες του δημοσιονομικού ελλείμματος!
Στην ίδια γραμμή πλεύσης και ο νέος Υπουργός Πολιτισμού Π.Γερουλάνος, που αρνιόταν μέχρι και τις 30/10 να δεχτεί το Σωματείο Συμβασιούχων και να πάρει θέση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι απολυμένοι λόγω 24μήνου, απλήρωτοι με ασφαλιστικά, ενταγμένοι στην τροπολογία, ή με πόσους άλλους τρόπους συμβασιούχοι του ΥΠΠΟΤ. Μετά τη μαζική κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή έξω από το ΥΠΠΟΤ και την κατάληψη που ακολούθησε, ήρθε η πρώτη νίκη με την ετήσια παράταση των συμβάσεων για όσους εντάχθηκαν στην τροπολογία Σαμαρά. Ο αγώνας όμως δεν σταμάτησε εκεί. Γνωρίζουμε πολύ καλά τα τελευταία χρόνια ότι όλες οι πολιτικές ηγεσίες προσπαθούν να διαιρέσουν τους συμβασιούχους και να διασπάσουν τον αγώνα μας, οδηγώντας όλο και περισσότερους εργαζόμενους στην απόλυση. Γι’ αυτό η κατάληψη συνεχίστηκε, ώσπου αναγκάστηκε ο ίδιος ο Υπουργός να έρθει στο κατειλημμένο Υπουργείο, να ακούσει το αίτημά μας για μόνιμη και σταθερή εργασία και να ορίσει συνάντηση με το Σωματείο την Τετάρτη 4/11.
Ο Συνδυασμός (ΠΑΣΚΕ) από την αρχή προσπάθησε να σαμποτάρει την κινητοποίηση, ώσπου οι εκπρόσωποί του στο ΔΣ αποχώρησαν από την κατάληψη το Σάββατο. Η ΔΑΚΕ, από την άλλη, προσπαθεί να «αναβαπτιστεί» κινηματικά και να μας κάνει να ξεχάσουμε τα έργα και τις ημέρες της όταν ήταν κυβερνητική παράταξη και τις ανέξοδες υποσχέσεις που μοίραζε δεξιά κι αριστερά για να «μην κουνιέται φύλλο» στο χώρο των συμβασιούχων.
Δεν μπορεί πια κανείς να τρέφει αυταπάτες ότι μόνος του «θα τη βολέψει». Ο μόνος δρόμος που θα μας εξασφαλίσει το δικαίωμά μας στη δουλειά και την αξιοπρέπεια είναι η συλλογικότητα και ο αγώνας, το κίνημα των ανυποχώρητων αιτημάτων όλων των ελαστικά εργαζόμενων. Με αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τη σχέση και το είδος της εργασίας τους, με συντονισμό με όλα τα σωματεία της ελαστικής εργασίας με αίτημα τη ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ και την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ στο δημόσιο.
Ο αγώνας τώρα αρχίζει, αλλιώς θα βρεθούμε όλοι στο δρόμο.
Είναι επιτακτική ανάγκη μετά τη συνάντηση με την πολιτική ηγεσία να γίνει ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ του Σωματείου Εκτάκτων, για να ενημερωθούν όλοι οι συνάδελφοι, να συζητήσουμε και όλοι μαζί να αποφασίσουμε τις κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος.
Ο ΝΟΕΜΒΡΗΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΘΕΡΜΟΣ

την ανάρτηση πήρα από το ιστολόγιο του αστυάνακτα http://astyanaktas-astyanaktas.blogspot.com/2009/11/blog-post.html

Ποιος είναι ο νέος διευθυντής του πολιτικού γραφείου του προέδρου του ΠαΣοΚ

Επειδή θα ακούσουμε πολλά διθυραμβικά από τις συμπολιτευόμενες εφημερίδες, αναδημοσιεύουμε άρθρο του "Βήματος" για το νέο Υπουργό Πολιτισμού, τότε διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Γ. Παπανδρέου

ΠΑΥΛΟΣ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ
Ενας «αλεξιπτωτιστής» της πολιτικής

H σχέση του με τα κοινά, η κριτική εκ των έσω, η απομάκρυνση και η επιστροφή

ΑΓΓ. ΚΩΒΑΙΟΣ

Δύο ημέρες πριν από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς παρατηρήθηκε πρωτοφανής κινητικότητα περί τη Χαριλάου Τρικούπη ­ για τα δεδομένα των τελευταίων δύο ετών τουλάχιστον. Από το περιβάλλον του προέδρου του ΠαΣοΚ διέρρευσε μια έντονη φημολογία ότι έχουν δρομολογηθεί πολύ σημαντικές αλλαγές προσώπων και τα πρόωρα συμπεράσματα στα δημοσιογραφικά γραφεία μοιραία οδηγούσαν στο ότι ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε αποφασίσει να προχωρήσει σε σημαντικές τομές στο κόμμα και στο επιτελείο του. Απ' ό,τι τελικώς αποδείχθηκε, οι τομές δεν ήταν και τόσο δραματικές. Πέραν του ορισμού του κ. Θ. Πάγκαλου ως υπευθύνου του κόμματος για τις διαδικασίες της συνταγματικής αναθεώρησης, τα όσα βαρυσήμαντα αποφάσισε ο κ. Παπανδρέου αφορούσαν το πολιτικό του γραφείο, από όπου αποχώρησε ο κ. B. Βαλασόπουλος (αναλαμβάνει νέες αρμοδιότητες σχετικές με την τοπική αυτοδιοίκηση) και στη θέση του τοποθετήθηκε ο κ. Π. Γερουλάνος. H ανακοίνωση του ονόματος του κ. Γερουλάνου άνοιξε έναν νέο κύκλο συζητήσεων στο ΠαΣοΚ, κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, καθώς το συγκεκριμένο πρόσωπο έχει προκαλέσει πολλά σχόλια τα τελευταία χρόνια ­ κατά κύριο λόγο αρνητικά.

H επιστροφή του κ. Παύλου Γερουλάνου κατά πολλούς δίνει σαφείς ενδείξεις για ένα πράγμα: το ποιοι είναι οι συνομιλητές του κ. Γ. Παπανδρέου. Εδώ και πολλούς μήνες στο ΠαΣοΚ άλλοι αναρωτιούνται και άλλοι παρουσιάζουν ως αρνητικό στοιχείο το γεγονός ότι ο πρόεδρος του κόμματος δεν έχει επαρκή «ομάδα» να τον περιστοιχίζει. Επειτα από την τοποθέτηση του κ. Γερουλάνου στο πολιτικό γραφείο του οι περισσότεροι αρχίζουν να καταλαβαίνουν ή να επιβεβαιώνονται στις εκτιμήσεις τους ως προς το ποια είναι η πραγματική ομάδα Παπανδρέου. Αυτό βεβαίως δεν οδηγεί αναγκαστικά σε θετικά συμπεράσματα για την πολιτική της επάρκεια.
Ο κ. Γερουλάνος από πολλούς χαρακτηρίζεται «αλεξιπτωτιστής» της πολιτικής. Χαρακτηριστικό είναι ότι γράφτηκε στο ΠαΣοΚ μόλις το 2001, έπειτα από 10ετή σχεδόν γνωριμία με τον κ. Γ. Παπανδρέου και χωρίς να έχει την παραμικρή σχέση με το κόμμα σε οποιοδήποτε επίπεδο. H οικογένειά του είναι μία από τις γνωστότερες της Κεφαλλονιάς και των κοσμικών κύκλων των Αθηνών, ενώ οι βασιλικές πολιτικές καταβολές της οδήγησαν πολλές φορές κάποια στελέχη του ΠαΣοΚ σε σχόλια και υπαινιγμούς εναντίον του. Κάποιοι είχαν ερμηνεύσει ως σαφή αιχμή κατά (και) του κ. Γερουλάνου το σχόλιο του κ. Θ. Πάγκαλου, ο οποίος επί των ημερών του κ. Παπανδρέου στο ΥΠΕΞ είχε αναφέρει ότι στους διαδρόμους του υπουργείου οι συνομιλίες γίνονται στα αγγλικά, με αμερικανική προφορά...
Ο νέος διευθυντής του πολιτικού γραφείου του κ. Παπανδρέου είναι σήμερα 40 ετών και έχει σπουδάσει στα Williams College, MIT και Harvard των ΗΠΑ. Είναι παντρεμένος με την κυρία Λάρα Μπαραζί, γόνο εύπορης οικογένειας χριστιανών του Λιβάνου.
Γνωρίστηκε με τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ όταν αυτός παρέμεινε στη Βοστώνη κατά το διάστημα 1990-93. Την εποχή εκείνη ωστόσο δεν είχε διαφανεί σαφώς η πρόθεσή του να αναλάβει κάποιον πολιτικό ρόλο, κάτι που έγινε φανερό όταν ο κ. Παπανδρέου τον διόρισε ειδικό του σύμβουλο το 1999 και λίγο αργότερα γενικό γραμματέα Απόδημου Ελληνισμού. Οπως διαπιστώθηκε εν τέλει, ο πραγματικός ρόλος του κ. Γερουλάνου στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν αυτός του time manager του κ. Παπανδρέου ­ «κάτι σαν μπάτλερ του Γιώργου» έλεγαν και εξακολουθούν να λένε κάποιοι μέσα στο ΠαΣοΚ, οι οποίοι θυμούνται ότι στο υπουργείο Εξωτερικών ο κ. Γερουλάνος ουσιαστικά δεν είχε ποτέ συγκεκριμένο αντικείμενο, δεν συμμετείχε σε πολιτικές συσκέψεις και δεν χάραζε πολιτική. Από τη θέση εκείνη πάντως είχε καταφέρει να έλθει σε ρήξεις με το σύνολο σχεδόν των συνεργατών του κ. Παπανδρέου.
Οταν ο κ. Παπανδρέου ανέλαβε πρόεδρος του ΠαΣοΚ, ο κ. Γερουλάνος έγινε ένα από τα πρόσωπα που στελέχωσαν το επικοινωνιακό του επιτελείο. Για την ακρίβεια, ήταν μια «σφήνα» ανάμεσα στην κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, την επίσημη εκπρόσωπο του κόμματος εκείνη την περίοδο, και στον κ. N. Αθανασάκη, ο οποίος εδώ και χρόνια είναι η κινητήρια δύναμη του επικοινωνιακού μηχανισμού του ΠαΣοΚ.
Κάποιοι που είναι σε θέση να γνωρίζουν τι είχε συμβεί τη νύχτα του ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών στα στούντιο της κρατικής τηλεόρασης χρεώνουν σε μεγάλο βαθμό στον κ. Γερουλάνο την παταγώδη αποτυχία της τελευταίας στιγμής, όταν ο κ. Παπανδρέου εμφανίστηκε εξαιρετικά ασαφής και διστακτικός στην τελική του παρέμβαση. Λέγεται ότι καταλυτικό ρόλο σε αυτή την αποτυχία είχε διαδραματίσει ο κ. Γερουλάνος, ο οποίος καθ' όλη τη διάρκεια του ντιμπέιτ με δυσκολία διατηρούσε την ψυχραιμία του πίσω από τις κάμερες, ενώ τα τελευταία λεπτά είχε διαμηνύσει στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ ότι θα έπρεπε να ξεφύγει από όσα είχε προγραμματίσει να πει και να τροποποποιήσει την τελική του παρέμβαση. Οι περισσότεροι σήμερα στο ΠαΣοΚ θέλουν να ξεχάσουν εκείνο το βράδυ, όπως και όλη την παρουσία του κ. Γερουλάνου στην προεκλογική περίοδο. Οσοι του καταλογίζουν ασθενές πολιτικό κριτήριο και χαλαρή σχέση με την πολιτική πραγματικότητα της χώρας δεν λησμονούν μια ιστορική του απορία, την οποία είχε διατυπώσει κατά τη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης στη Ζάκυνθο. Ενώ ο κόσμος είχε συγκεντρωθεί, ο κ. Γερουλάνος στράφηκε στους δημοσιογράφους που κάλυπταν την περιοδεία και ρώτησε: «Ρε παιδιά, πώς καταλαβαίνετε ότι είναι καλή η συγκέντρωση;». H έκπληξη των πολιτικών συντακτών ήταν ομολογουμένως μεγάλη. Κατά σύμπτωση δε η Ζάκυνθος ήταν και η μοναδική μονοεδρική που κέρδισε το ΠαΣοΚ στις προηγούμενες εκλογές.
Μετά την ήττα στις εκλογές ο κ. Γερουλάνος απομακρύνθηκε χωρίς καμιά ιδιαίτερη δυσκολία από τον ούτως ή άλλως άτυπο ρόλο του εκπροσώπου του προέδρου του ΠαΣοΚ. Σήμερα επανέρχεται στο επιτελείο του κ. Παπανδρέου με θεσμική θέση, χωρίς να είναι για μία ακόμη φορά σαφές ποιος ακριβώς θα είναι ο πραγματικός του ρόλος. «Μάλλον κανένας» επιμένουν κάποια στελέχη του ΠαΣοΚ, αλλά εχθροί και φίλοι του εκτιμούν ότι θα εξακολουθήσει να ισχύει ό,τι ίσχυε πάντα: «Ο Παύλος θα είναι παντού και πουθενά».

Το ΒΗΜΑ, 08/01/2006 www.tovima.dolnet.gr

Περί νέου Μουσείου Ακρόπολης και το κερασάκι στη τούρτα.

Το Νέο Μουσείο της Ακροπόλεως και το κτίριο Vailer

Η αιχμηρή απόληξη του σκελετού του μουσείου

Η γωνία του οικοπέδου Μακρυγιάννη και η νεοκλασική οικία

Μετά από πολλά χρόνια εγκαινιάστηκε το νέο μουσείο Ακρόπολης.

Η κατασκευή ενός Μουσείου για τα γλυπτά του Παρθενώνα ήταν μία αναγκαιότητα και αίτημα του επιστημονικού αλλά και ευρύτερου κόσμου. Όμως όπως όλα γίνονται στην Ελλάδα ο στόχος κυριαρχεί και ισοπεδώνει τα πάντα μέχρι την πραγμάτωσή του. Ο στόχος εδώ δε ήταν διπλός. Η στέγαση των γλυπτών του Παρθενώνα (πραγματική ανάγκη αλλά και μέσον) και πολιτικός η ιδέα της επιστροφής των «Ελγινείων» (όραμα). Γιατί όταν δεν υπάρχει πολιτική για τον Πολιτισμό από καμία κυβέρνηση έως τώρα οι μεγαλοϊδεατισμοί και τα οράματα αντικαθιστούν τις πραγματικές ανάγκες. Ας με κατηγορήσει όποιος θέλει, δε θα είναι πρώτη φορά, αλλά την άποψή μου θα την πω ελέω δικτύου, κόντρα στα ωραία και «ελληνικά» λόγια των δημοσιογράφων των έγκριτων εφημερίδων και τα αστραφτερά ψηφιακά εγκαίνια.
Τα χρόνια που πέρασαν κατά τη κατασκευή του Μουσείου ήταν ιδιαίτερα θορυβώδη. Ενστάσεις πολιτών και υπερβολές είναι αλήθεια για τις αρχαιότητες και τη διάσωσή τους, που αποκαλύφθηκαν κατά την ανασκαφή, ενστάσεις αρχιτεκτόνων για το τελικό εγκριθέν σχέδιο του κτιρίου του Μουσείου, πολύ δουλειά όλα αυτά τα χρόνια από το εργατικό και επιστημονικό προσωπικό που κατά δήλωσή τους εργάζονταν ως την παραμονή των εγκαινίων. Οι αρχαιότητες στεγάστηκαν εν υπογείω, διαλύοντας ή καταχώνοντας κάποιες από αυτές έτσι όπως γίνεται σε πολλές άλλες περιπτώσεις είναι αλήθεια και αναμένουμε με υπομονή και την περιήγηση στην ανασκαφή, αλλά και τη τελική δημοσίευση της για να δούμε ακριβώς τι είναι ορατό, τι καταχώθηκε, τι αποδομήθηκε (η άλλη λέξη του διαλύθηκε) . Ας σημειώσουμε ότι η συνέχεια της ανασκαφής ήταν στο σημείο του σταθμού Ακρόπολη του ΜΕΤΡΟ με την ίδια πυκνότητα ευρημάτων και από τα οποία δεν καταχώθηκε τίποτε, αφού όλα διαλύθηκαν και καμιά φωνή (ούτε των πολιτών) δεν υψώθηκε.
Οι αρχιτέκτονες και όλοι εμείς είδαμε να ορθώνεται ένα ογκώδες κτίριο απλοϊκό σαν κατασκευή ενός παιδιού (όχι όμως μελλοντικού αρχιτέκτονα, αλλά εργάτη αποθηκάριο) που έβαλε δύο κουτιά το ένα πάνω από το άλλο, με επιθετικές απολήξεις στριμώχνοντας από τη μια στη γωνία το κτίριο Valier, σαν άπραγη κορασίδα και από την άλλη να καμώνεται το άμοιρο, ότι έχει τη δυνατότητα να ανταγωνιστεί το Βράχο της Ακρόπολης. Στην προσπάθεια να υπηρετήσει την ιδέα της συνομιλίας του με το Βράχο της Ακρόπολης καταφέρνει δε να δείχνει ότι καυγαδίζει αντί να συνομιλεί. Ένα ογκώδες κτίριο που η καφετέριά του βρίσκεται σε εξέδρα που προβάλλεται και ως στέγαστρο και θυμίζει σανίδα απ΄ όπου μπορεί κάποιος να κάνει βουτιά σε πισίνα, η καφετέρια λοιπόν, ή καλύτερα τα κέρδη της, επιθυμεί την απομάκρυνση δύο καλαίσθητων πολυκατοικιών στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ενέργεια στην οποία αντιδρούν αρκετοί πολίτες εκ των οποίων και αρκετοί επιστήμονες. Το κτίριο αυτό που ονομάστηκε Μουσείο Ακρόπολης φαίνεται επιπλέον φτωχό αρχιτεκτονικά επειδή κατά κακή του σύμπτωση κάποιος μπορεί να το συγκρίνει με μία νεοκλασική οικία που σώζεται στη γωνία Μακρυγιάννη . Τελειώνοντας με το εν λόγω αρχιτεκτόνημα και τις παρομοιώσεις θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί σαν τον King Kong ανάμεσα στα κτίρια της Νέας Υόρκης που όντως προκαλεί δέος και είναι ευχάριστο που δε μπορεί να κόψει τις αλυσίδες του, αλλά και τρόμο επειδή δε γίνεται να φύγει ποτέ από κει. Τον ίδιο τρόμο που προκαλεί και το κτίριο της Αμερικανικής πρεσβείας των ΗΠΑ που μοιάζει εκπληκτικά μαζί του, αν και εκείνο ανήκει σε κάποιο ρεύμα τέχνης (μπαουχάουζ αν δε κάνω λάθος) και έχει κάποια διακριτά στοιχεία, αλλά και «αέρα» σ΄ ένα πολύ μεγαλύτερο οικόπεδο.
Τέλος όλα αυτά τα χρόνια δούλεψαν αρκετοί εργάτες όπως επίσης αρχαιολόγοι και συντηρητές σε μία μεγαλειώδη σωστική προσεγμένη ανασκαφή. Οι άνθρωποι αυτοί δούλεψαν μέσα σε ένα πλαίσιο οργανισμού Νομικού προσώπου Ιδιωτικού δικαίου το οποίο καθόρισε και το παρόν του, δηλαδή την απόσχιση του από την αρχαιολογική Υπηρεσία (και τι άλλο πρόκειται να δούμε) οργανικά από τη Α΄ΕΠΚΑ παρά τις διαμαρτυρίες του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Οι εργασιακές σχέσεις που ακολουθήθηκαν όλο αυτό το διάστημα εξάμηνες, δίμηνες, τρίμηνες συμβάσεις είχαν στην αβεβαιότητα πολύ κόσμο έως το 2006 οπότε και οι εργαζόμενοι έγιναν αορίστου. Εντατική εργασία έως και νυχτερινά για να πετύχει «ο εθνικός στόχος».Κι ας παραμένουν ασυντήρητα αρκετά μνημεία όπως εκείνο το χορηγικό μνημείου του Λυσικράτους λίγα μέτρα πιο κάτω, ή το Ολυμπείο, ή ευρήματα, ή ας παραμένουν απλήρωτοι οι υπάλληλοι του υπουργείου με τα χαμηλά οδοιπορικά, επιστήμονες συμβασιούχοι απλήρωτοι ας παραμένουν οι υπηρεσίες χωρίς χρήματα, χωρίς προσωπικό κλπ. Ο «εθνικός στόχος» να είναι καλά.
Θα συμφωνήσω με τον έγκριτο αρχιτέκτονα κ. Μ. Κορρέ ότι εκείνο που έχει αξία στο Μουσείο Ακρόπολης βρίσκεται στο εσωτερικό του και είναι τα εκθέματα. Η έκθεση στήθηκε με στόχο να συμπεριλάβει την αφρόκρεμα των γλυπτών. Στήθηκε με πολύ κόπο είναι αλήθεια από τους υπεύθυνους, κόπο που θα απέτρεπε ίσως ένας μουσειολόγος. Θα σώζονταν αρκετοί άνθρωποι.

Η έκθεση έχει στόχο να εντυπωσιάσει τον επισκέπτη και πράγματι το καταφέρνει, (αφού τα διθυραμβικά σχόλια των δημοσιογράφων- αυτό δυστυχώς αποτελεί το μέτρο για την επιτυχία- αποδεικνύουν τον εντυπωσιασμό τους), αλλά ως εκεί. Η έκθεση εντυπωσιάζει με το πλήθος των γλυπτών που είναι τοποθετημένα και θυμίζουν δάσος, με την ανάπτυξη για πρώτη φορά του αετώματος του εκατόμπεδου, με την καλύτερη οπτική και περίοπτη θέση των Καρυάτιδων με τις ξεναγήσεις από αρχαιολόγους που αφού πλέον τελείωσαν το κοπιαστικό έργο της ανασκαφής και της έκθεσης καλούνται κακώς –κάκιστα να παίξουν το ρόλο του ξεναγού. (Ελπίζω σε άμεση παρέμβαση του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων , των Συλλόγου Εκτάκτων, επειδή υποβαθμίζεται ακόμη μια φορά το επάγγελμα του αρχαιολόγου ή στη καλύτερη περίπτωση ξεφεύγει από τις αρμοδιότητές του.
Μερικές παρατηρήσεις
Οι προθήκες των αγγείων είναι μεγάλου ύψους και δεν είναι λειτουργικές. Τα αγγεία στα επάνω ράφια δεν είναι εύκολα ορατά. Τα αγγεία που εκτίθενται είναι πολύ λίγα τόσο που να καθιστά το μουσείο Ακρόπολης μουσείο γλυπτών της Ακρόπολης. Ίσως είναι περισσότερο από ποτέ ανάγκη να δημιουργηθεί Μουσείο της πόλης των Αθηνών που θα συμπεριλάβει πολλά και διαφορετικά εκθέματα.
Ξεφεύγοντας από κάθε λογική υπηρετώντας τον εντυπωσιασμό τοποθετήθηκαν οι Νίκες στην αρχή της έκθεσης «έτσι ώστε να υποδέχονται τους επισκέπτες» όπως ειπώθηκε μπροστά από τις μνημειακές εσωτερικές κλίμακες.
Τα αρχαϊκά γλυπτά χάνουν την προσωπικότητά τους επειδή εκτίθενται όλα μαζί. Γλυπτά που θα επιβάλλονταν να ξεχωρίσουν στην έκθεση γιατί σηματοδοτούν κάτι ισχυρό στην ιστορία της Τέχνης είναι μαζί με άλλα δίπλα δίπλα έτσι που αυτό το ισχυρό να χάνεται.
Οι Καρυάτιδες του Ερεχθείου σωστά τοποθετημένες όπως είπαμε δεν κατορθώθηκε να συνομιλούν με το Βράχο καθώς είναι τοποθετημένες σε ένα τυφλό σχεδόν χώρο.
Για την αίθουσα του Παρθενώνα.

Θα έπρεπε οι υπεύθυνοι να αποφασίσουν: Ή όλα ψηλά ή όλα κατάχαμα. Γιατί κατάχαμα βρίσκονται τα αετώματα και ψηλά η ζωφόρος και οι μετόπες. Η γνώμη μου είναι ότι θα έπρεπε να είναι όλα σε χαμηλό ύψος ώστε να φαίνονται οι λεπτομέρειες. Καλή η ιδέα για τα αντίγραφα, αλλά είναι ιδιαιτέρως «λουστραρισμένα». Ωραία βλέπεις τα αετώματα, δύσκολα τα γλυπτά της ζωφόρου και των μετοπών.

Επιπλέον παρατηρήσεις για το εσωτερικό και τη λειτουργία του.
Οι κυλιόμενες σκάλες και τα Γκλιν-γκλον θυμίζουν πολυκατάστημα Μετρό ή αεροδρόμιο. Την εικόνα συμπληρώνουν οι κυανές στολές των φυλάκων με τα φουλαράκια και τις κάρτες στο στήθος.

Το κερασάκι στη τούρτα

Ήταν η λογοκρισία που επιβλήθηκε σε φιλμάκι του Κ. Γαβρά. Δηλαδή των σκηνών που αναπαριστώνται ρασοφόροι να καταστρέφουν γλυπτά από το ανατολικό αέτωμα. Ο κ. Παντερμαλής, πρόεδρος του Μουσείου ήταν εκείνος που ανέλαβε με δηλώσεις του την ευθύνη και είπε: «θα έπρεπε να είχα ρωτήσει τον κ. Γαβρά». Τόσο απλά! Ο κ. Γαβράς έκπληκτος διαμαρτυρήθηκε έντονα μη ξέροντας ότι πολλές φορές κάποιοι αρχαιολόγοι αντιμετωπίζουν τα πάντα σαν αρχαιολογικό υλικό. Το βλέπουν ως κτήμα τους και κάνουν καθώς νομίζουν. Απαγορεύουν-μοιράζουν κοκ. Θα περίμενα από τη γνωστή «συνετή φωνή» καθηγητού να υψώσει αυτή τη φωνή του ενάντια σ΄ αυτή τη λογοκρισία, αλλά προς τιμήν τους πρόλαβαν και τα έβαλαν τα πράγματα, τα επιστημονικά πράγματα στη θέση τους οι κκ. Κορρές Μ. (αρχιτέκτονας) και Μάντη Αλ. (προϊστάμενο της Α΄ΕΠΚΑ) και το φιλμάκι θα προβάλλεται ολόκληρο. Μία νίκη κατά του θεοκρατικού κράτους.
Θα είναι μεγαλύτερη η νίκη όταν με κάποιο τρόπο θα σηματοδοτηθεί η ίδια ιστορία του χώρου που με πυρήνα το κτίριο Valier υπήρξε νοσοκομείο αρχικά, χωροφυλακή μετέπειτα ,χώρος ο οποίος έγινε θέρετρο συγκρούσεων μεταξύ Ελλήνων το Δεκέμβρη του 45, που συμμετείχαν και Άγγλοι. Θα ήταν πολύ ωραίο στα πλαίσια της ιστορίας του χώρου να τοποθετηθούν τα ονόματα των νεκρών μαχητών του ΕΛΑΣ κατά τα δεκεμβριανά δίπλα στα υπάρχοντα των χωροφυλάκων και Άγγλων. Θα ήταν πολύ ωραίο να δούμε στην έκθεση της ανασκαφής όχι μόνο τα αρχαία ευρήματα, αλλά και εκείνα που αποδεικνύουν την ιστορικότητα του χώρου, φαρμακευτικά φιαλίδια, μαχαιροπήρουνα από το εστιατόριο του νοσοκομείου και της χωροφυλακής ή σφαίρες και κάλυκες από τις μάχες των Δεκεμβριανών.

"Πατριωτικό"κάλεσμα

"Πατριωτικό "κάλεσμα από αρχισυνδικαλιστή της ΠΟΣΥΠΠΟ ενάντια στους "απαράδεκτους αρχαιολόγους" όπως μας γράφει και μας στέλνει μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τη συνέχεια των Ελλήνων από τους Μινωίτες στους σύγχρονους Έλληνες. Αυτός άλλωστε όλα τα ξέρει. μας παραθέτει και πηγές να μάθουμε εμείς οι απαράδεκτοι.

Τέτοια φαινόμενα, από συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ μάλιστα, φανερώνουν ότι η ακροδεξιά ατζέντα του Καρατζαφέρη υιοθετείται πια για τα καλά όχι μόνο από τις πολιτικές ηγεσίες των δύο κομμάτων,αλλά και από τους συνδικαλιστικούς ηγέτες τους. Έχει ψήφους το πρ΄γμα σκέφτονται και γέρνουν τη βάρκα στα ακροδεξιά.

Σε λίγο θα υπαγορεύουν και τι θα πουν οι επιστήμονες. Γι΄αυτά πρέπει να παλεύουμε να τα καταδικάζουμε συνάδελφοι και όχι για ανούσια συντεχνιακού τύπου ζήτήματα.

"Tο πνεύμα παρά πόδα" λοιπόν! Nα υπερασπίσουμε την επιστημονική κοινότητα και την ελεύθερη έκφραση της επιστημονικής άποψης.

που καταντήσαμε!

Για το τρόπο πρόσληψης στην Αρχαιολογική Υπηρεσία

Ο "παλιός" προλαβαίνει το συμβασιούχο πριν εισχωρήσει στην Αρχαιολογική Υπηρεσία χωρίς γραπτό διαγωνισμό.

        Μαθαίνω ότι στη προηγούμενη συνεδρία του ΔΣ του ΣΕΑ οι αρχαιολόγοι ασχολήθηκαν με το τρόπο πρόσληψης στην αρχαιολογική Υπηρεσία. Αναπτύχθηκε ένας έντονος διάλογος ο οποίος θα επεκταθεί και στα μέλη του συλλόγου,τα οποία θα κληθούν να καταθέσουν απόψεις.

      Μαθαίνω ότι κάποια μέλη του ΔΣ επιμένουν στις γραπτές εξετάσεις, όπως επίσης και στις γραπτές εξετάσεις ξένης γλώσσας και όχι μόνον για να γίνουν οι αορίστου αρχαιολόγοι μόνιμοι.

       Μαθαίνω ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι, μάλιστα κάποιοι από αυτούς επιτυχόντες με γραπτό διαγωνισμό μάλιστα κατήγγειλαν ως απαράδεκτο και ψυχοφθόρο αυτή τη μέθοδο πρόσληψης.

        Μαθαίνω ότι θα έχει συνέχεια η κουβέντα.

...α και διαβάζω σε ιστολόγιο ύβρεις προς τους συναδέλφους του ΔΣ.

       Είναι ντροπή άνθρωποι του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ να φέρονται με τέτοια χυδαιότητα. Πρωτοστατούν οι "φανατικοί" του γραπτού διαγωνισμού που τοποθετούν τους εαυτούς τους παρ' Αρείω Πάγω, αλλά στην ουσία σιτίζονται από το Πρυτανείο και δεν το λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους. Όπου Πρυτανείο η Υπηρεσία την οποία Υπηρετούν και δεν τους Υπηρετεί. Ας το καταλάβουν. Δεν είναι στρατηγοί των θεμάτων στην εποχή του Ηρακλείου.

ΥΓ:Δε χρειάζεται να πω ότι είμαι υπέρ της μονιμοποίησης των εκτάκτων συναδέλφων και της καθιέρωσης ενός τρόπου πρόσληψης,χωρίς γραπτές εξετάσεις. Έτσι απλά!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΥΠΠΟ ΒΔ ΕΛΛΑΔΑΣ & ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΤΑΣ & ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Αν και αργά αλίευσα από το ιστολόγιο ένα ΥΠΠΟτης για μία συμβασούλα το παρακάτω:

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Παρά τη μακρά πορεία των πανελλαδικών κινητοποιήσεων των εργαζομένων του ΥΠΠΟ, παρά τις επανειλημμένες συναντήσεις των εκπροσώπων των Σωματείων με τη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, η εξεύρεση λύσης στα μακροχρόνια προβλήματα των εργαζομένων, αλλά και στην ίδια τη λειτουργία του Υπουργείου, παραμένει ζητούμενο. Η κατάθεση της περιώνυμης τροπολογίας που «έλυσε όλα τα αιτήματα» των εργαζομένων, μόνο όσους δεν γνωρίζουν τα πραγματικά προβλήματα του ΥΠΠΟ μπορεί να πείσει. Τα κενά, οι ασάφειες, αλλά και τα χρονικά όρια που θέτει ως προϋποθέσεις, δεν καλύπτουν με κανένα τρόπο το αίτημα για πληρωμή όλων των εργαζομένων, καθώς εξαιρούν ένα μεγάλο μέρος συναδέλφων, που εργάζονται ήδη με ασφαλιστικά μέτρα. Για όλα τα υπόλοιπα αιτήματα, τα οποία παραμένουν μεν βασικά, αλλά επιμελώς αποσιωπούνται, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την επίλυσή τους. Παραμένει αναπάντητο το τι θα γίνει με το 24μηνο, με τους μακροχρόνια εργαζομένους, την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση του ΥΠΠΟ, τις ανύπαρκτες τακτικές διαδικασίες προσλήψεων, τις αδιαφανείς προσλήψεις συμβασιούχων, τα τεράστια κενά στο Οργανόγραμμα του Υπουργείου, κυρίως στις Περιφερειακές Υπηρεσίες, τα Μουσεία που υπολειτουργούν, τους αφύλακτους αρχαιολογικούς χώρους. Ο Σύλλογος Συμβασιούχων ΥΠΠΟ ΒΔ Ελλάδας και το Σωματείο Εργαζομένων στην Αρχαιολογία Άρτας και Πρέβεζας, σεβόμενοι τις αρχές του συνδικαλιστικού κινήματος, τη συνδικαλιστική αλληλεγγύη και την καταστατική τους υποχρέωση για την υπεράσπιση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων όλων των μελών τους και όχι μόνο ενός μέρους αυτών, δεν προδίδουν τον κοινό αγώνα που έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν με τα υπόλοιπα Σωματεία σε Αθήνα και Περιφέρεια. Θεωρούμε ανεπίτρεπτη και καταδικαστέα τη μεθόδευση που οδήγησε στη διαφοροποίηση της στάσης του Πανελληνίου Σωματείου Εκτάκτων της Αθήνας. Ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί, καθώς δεν προέκυψε λόγος αναστολής των κινητοποιήσεων. Ο Σύλλογος Συμβασιούχων ΥΠΠΟ ΒΔ Ελλάδας και το Σωματείο Εργαζομένων στην Αρχαιολογία Άρτας και Πρέβεζας , συμμετέχουν αγωνιστικά στις 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, που κήρυξε η ΠΟΕΙΔΔ, από την Τέταρτη 18.03.2009 μέχρι την Παρασκευή 20.03.2009.

Διεκδικούμε:
Άμεση κατάργηση των περιοριστικών διατάξεων του Π.Δ. 164/2004.
Αμεση εύρεση λύσης για την πληρωμή των εργαζομένων με ασφαλιστικά μέτρα.
Άμεση πλήρωση του Οργανογράμματος του ΥΠΠΟ.

Στελέχωση με μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων (επιστημονικό, τεχνικό, εργατοτεχνικό, φυλακτικό) με διαφανείς διαδικασίες και αντικειμενικά κριτήρια.

Επέκταση του Οργανογράμματος και για τα έργα, που εκτελέστηκαν μέσω του Γ’ ΚΠΣ και αναμένεται να αποδοθούν στο κοινό.
Κατάργηση των προσλήψεων με αδιαφανή τρόπο μέσω της Γενικής Διεύθυνσης και θέσπιση πλαισίου, που θα διασφαλίζει την διαφάνεια των προσλήψεων με αντικειμενικά κριτήρια (προϋπηρεσία, προσόντα, εξειδίκευση, εντοπιότητα κ.λπ.).

Ο νέος ΓΔΑΠΚ

Οι φωνές του ακούγονταν σε όλο το 5ο όροφο στη Μπουμπουλίνας

Ο νέος Γενικός διευθυντής χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι του υπουργού. Δεν ανεχόνταν άλλο την υποχρηματοδότηση και το χαμηλό προϋπολογισμό του Υπουργείου γιατην αρχαιολογική υπηρεσία. Δεν δεχόνταν άλλο την πολιτική της ομηρίας των συμβασιούχων, την αλαζονεία κάποιων παλαιότερων προς νεότερους συναδέλφους αρχαιολόγους, οι οποίοι για κάθε και οποιοδήποτε λόγο κράδαιναν την "μεγάλη ιδέα" του γραπτού διαγωνισμού ως λύση για όλα. Απαιτούσε την άμεση μονιμοποίηση των αορίστου χρόνου. Απαιτούσε να μπει ένα τέρμα στην αυταρχικότητα της πολιτικής ηγεσίας με αξιοπρείς μισθούς για το προσωπικό του ΥΠΠΟ! Ο νέος Γενικός διευθυντής απαιτούσε από την πολιτική ηγεσία άμεση λύση σε όλα τα προβλήματα. Τι θα γίνει με το Αρχαιολογικό Δελτίο είπε σε μία αποστροφή του,θα δοθούν χρήματα για την έκδοσή του, Τι θα γίνει με τη σαλαμοποίηση της Υπηρεσίας και τις έμμεσα ιδιωτικοποιήσεις των Μουσείων, όπως το Νέο Μουσείο Ακρόπολης;και συνέχισε: Έχω την υποστήριξη της πλειοψηφίας των περισσότερων νεοεκλεγέντων διευθυντών Εφορειών, είναι μαζί μου! Απαιτώ λύσεις είπε ο νέος γενικός διευθυντής.

και μετά ξύπνησα!

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΖΩΝΤΑΝΟ Ή ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ… ΓΥΨΟ;

Η στιγμή είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για το εργασιακό μέλλον των συμβασιούχων στο Υπουργείο Πολιτισμού. Οι πρόσφατες γενναίες κινητοποιήσεις πέτυχαν να δημοσιοποιήσουν στον τύπο και στην κοινή γνώμη τα προβλήματα των συμβασιούχων του ΥΠ.ΠΟ. και να κάμψουν την αντίσταση της κυβέρνησης οδηγώντας σε αναζήτηση λύσης τουλάχιστον για το θέμα της πληρωμής των εργαζόμενων με ασφαλιστικά. Η λύση που ήρθε όμως με τη μορφή της τροπολογίας που κατατέθηκε στη Βουλή την Παρασκευή 13-3 κρύβει πολλές παγίδες: προσφέρει έναν χρόνο σύμβαση (με δυνατότητα παράτασης ενός έτους που εξαρτάται από την βούληση του τότε υπουργού ή κυβέρνησης) σε μέρος των εργαζόμενων με ασφαλιστικά (500 από τους περίπου 700), με την προϋπόθεση ότι θα παραιτηθούν από αυτά. Για όποιον κερδίζει ασφαλιστικά από εδώ και πέρα το Υπουργείο δεν θα τα εκτελεί.
Τις τελευταίες μέρες Υπουργείο και Κυβέρνηση επιχειρούν με δελτία τύπου, εξαπολύοντας πόλεμο συκοφαντίας στον αγώνα των συμβασιούχων, να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη ότι όλα τα προβλήματα έχουν λυθεί. Ωστόσο όλοι αντιλαμβάνονται ότι προσφέροντας μια προσωρινή λύση στο θέμα καταβολής των δεδουλευμένων για μερίδα συναδέλφων δεν απαντούν στα υπόλοιπα: στο αίτημα υπέρβασης του 24μήνου, μονιμοποίησης των συμβασιούχων και κάλυψης των οργανικών κενών του ΥΠΠΟ με μόνιμο προσωπικό. Αν το Σωματείο αποδεχτεί άκριτα τη λύση και αναστείλει τη δράση υπάρχει κίνδυνος η τροπολογία να περάσει ως έχει, τα υπόλοιπα αιτήματα να ξεχαστούν, στις προκηρύξεις να προσληφθούν αποκλειστικά νέοι εργαζόμενοι και οι απολυμένοι να αναζητήσουν αλλού δουλειά. Ο μόνος δρόμος που έχει αποτελέσματα, όπως αποδείχτηκε, είναι η αγωνιστική και ανεξάρτητη από πολιτικές παρεμβάσεις πορεία του Σωματείου.
Δυστυχώς οι παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ (ΠΑΣΚΕ) δεν εγγυώνται μια τέτοια πορεία καθώς μένουν δέσμιοι των κομματικών τους δεσμεύσεων και του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Τελευταία πράξη του δράματος η έκδοση κοινού δελτίου τύπου στις 17-3 που ενημερώνει αναδρομικά ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις έχουν ανασταλεί από την Πέμπτη 12-3 (ημέρα αναστολής του αποκλεισμού στην Ακρόπολη!), ενώ όλοι γνωρίζουν ότι οι απεργίες συνεχίστηκαν και τις επόμενες μέρες, καταγγέλλοντας ως μειοψηφία όσους αντιδρούν στην τροπολογία ή επιμένουν να θέτουν τα αιτήματα 24μήνου και μονιμοποιήσεων. Το δελτίο συνοδεύεται από δηλώσεις στα ΜΜΕ ότι το πρόβλημα έχει λυθεί, σε πλήρη ευθυγράμμιση με τις δηλώσεις Κυβέρνησης-Υπουργείου και τα απειλητικά δελτία τύπου.
Η πραξικοπηματική αυτή ενέργεια στρέφεται ενάντια στις αποφάσεις της σύσκεψης συμβασιούχων στις 16-3 που αποφάσισε τη συνέχιση των κινητοποιήσεων (άλλωστε τη μορφή των κινητοποιήσεων τις τελευταίες εβδομάδες αποφάσισαν μετά τη ΓΣ ανάλογες συσκέψεις που είχαν τότε δεσμεύσει τη βούληση του ΔΣ και της Ομοσπονδίας) και υπονομεύει την υλοποίησή τους γιατί κοινοποιεί στην πολιτική ηγεσία ότι το Σωματείο δεν συμμετέχει πια στις απεργίες της ΠΟΕΙΔΔ, θέτοντας σε κίνδυνο τους συναδέλφους που θέλουν να απεργήσουν. Είναι πράξη πολιτικά κατευθυνόμενη και δείχνει ότι η πρόθεση των δύο παρατάξεων είναι η άνευ όρου επίδειξη νομιμοφροσύνης στην κυβέρνηση, το ξεπούλημα των απολυμένων, η πλήρης αδράνεια του Σωματείου. Είναι τραγικό μια κομματική-συνδικαλιστική μειοψηφία λίγων «εκπροσώπων», πέρα και έξω από τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, να βαφτίζει μειοψηφία τον κόσμο που σκέφτεται και αντιδρά, και να ακυρώνει τη δράση του. Εντυπωσιακή είναι επίσης η πλήρης ταύτιση των δύο παρατάξεων ΔΑΚΕ- ΠΑΣΚΕ (ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ) στην αναστολή και… καταστολή των κινητοποιήσεων, και τη στήριξη της κυβέρνησης, προαναγγέλλοντας προφανώς την μετεκλογική τους συνεργασία στο ΔΣ (όπως και στην προηγούμενη θητεία άλλωστε). Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται, αναρωτιόμαστε μάλιστα ποιος ο λόγος να κατεβαίνουν σε χωριστά ψηφοδέλτια… Η κοινή αυθαιρεσία τους έφτασε μάλιστα στην αντικαταστατική και παράνομη κατάργηση της τοπικής επιτροπής Ναυπλίου, επιτροπής με 8ετή δράση, 5 μέρες πριν τις εκλογές! Είναι προφανές ότι αλλού παίζονται τα «προεκλογικά παιχνίδια».
Μόνη λύση είναι η συνέχιση του αγώνα των απολυμένων και απλήρωτων συμβασιούχων και η συνεχής προβολή των αιτημάτων μέχρι την εύρεση μιας δίκαιης λύσης στις πληρωμές, την υπέρβαση του 24μήνου, την επαναπρόσληψη των απολυμένων. Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση δεν υπόσχεται λύσεις ούτε παίζει προεκλογικά με τις προσδοκίες των εργαζομένων. Συντάσσεται όμως στον αγώνα των δημοκρατικών διαδικασιών, των διεκδικήσεων, των κινητοποιήσεων. Είναι η μόνη παράταξη που εδώ και χρόνια προβάλει και έχει σαφή θέση στο ζήτημα του 24μήνου, των κομματικών προσλήψεων μέσω Γεν. Διευθύνσεων, στο αίτημα μονιμοποίησης όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, τη στιγμή που οι άλλες παρατάξεις διασπούν συνεχώς τους συμβασιούχους. Έχουμε την ευθύνη της άποψής μας που καταθέτουμε δημόσια με πάμπολλες ενημερωτικές ανακοινώσεις, την έκδοση του ΑΤΑΚΤΩΣ, τα δελτία τύπου, τις επαφές με όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν γυρίζουμε την πλάτη σε όσους απολύονται (όπως οι άλλες παρατάξεις). Αναδεικνύουμε τα προβλήματα της ελαστικής εργασίας και αγωνιζόμαστε για μια μόνιμη σχέση εργασίας στο δημόσιο. Παραμένουμε ανεξάρτητοι από κόμματα και συνδικαλιστικές ηγεσίες.
Η συμμετοχή και η στάση όλων στις εκλογές στις 23-3 θα κρίνει τη σύνθεση του νέου Διοικητικού Συμβουλίου που θα είναι κρίσιμη για τη δράση του Σωματείου το επόμενο διάστημα. Τη στιγμή που διακυβεύεται το μέλλον όλων μας οι εργαζόμενοι πρέπει να σκεφτούν αν θα ανανεώσουν τη θητεία ενός αποτυχημένου και επικίνδυνου προεδρείου (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ) ή αν θα αλλάξουν τους συσχετισμούς. Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση, όπως το έχει αποδείξει, θα είναι πάντα σε θέση μάχης για ένα δημοκρατικό-ανοιχτό-μαχητικό σωματείο.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΔΣ, ΠΟΕΙΔΔ, ΕΚΑ

1. Αγγελίδης Παναγιώτης, Θ΄ ΕΠΚΑ
2. Αθανασέλος Βασίλειος, Κ΄ ΕΠΚΑ
3. Βασάλου Σοφία, Δ.Σ.Α.Ν.Μ.
4. Γασπαράκης Βασίλειος, ΔΙΠΚΑ
5. Γεωμπρέ Δήμητρα ΛΖ΄ ΕΠΚΑ
6. Γεωργιάδης Χάρης, Θ΄ ΕΠΚΑ
7. Γκόγκου Νατάσσα, Δ.Ι.Π.Κ.Α.
8. Γρίσπος Γιώργος, Τ.Δ.Π.Ε.Α.Ε, Μαραθώνας
9. Κακύρη Παναγιώτα ΒΧΜ
10. Καλογεράκη Ελένη, Δ.Σ.Α.Ν.Μ.
11. Καμαρός Σωτήριος, Κ΄ ΕΠΚΑ
12. Κανέλλος Χρήστος, Κ' ΕΠΚΑ
13. Καραγεώργη Μένια, Υ.Σ.Μ.Α.
14. Καραθανάσης Κων/ος, Α΄ ΕΠΚΑ
15. Καραχάλιος Γεώργιος, ΙΑ' ΕΠΚΑ,
16. Καρπάθιου Ειρήνη, ΛΕ΄ ΕΠΚΑ
17. Κλωνάρη Ευδοκία, ΕΑΜ
18. Κοτσάτου Δέσποινα, ΛΕ΄ ΕΠΚΑ
19. Κούκου Αρχοντία, Γ΄ ΕΠΚΑ
20. Κουλούρη Χριστούλα, ΤΔΠΕΑΕ, Ιλίου Μέλαθρον
21. Κυριακοπούλου Θάλεια,Κ΄ ΕΠΚΑ
22. Λαδάς Χρήστος, ΛΕ΄ ΕΠΚΑ
23. Λελοβίτη Ιφιγένεια, Δ.Σ.Α.Ν.Μ.
24. Λένη Μαρία, ΔΑΝΣΜ
25. Μαραβελή Ιωάννα, Δ.Σ.Α.Ν.Μ.
26. Μιχαλοπούλου Ελένη ΒΧΜ
27. Μουτζούρης Παράσχ., Κ΄ ΕΠΚΑ
28. Μπαλής Ιωάννης, ΒΧΜ
29. Μπράτος Τίτος, Κ' ΕΠΚΑ
30. Μπρέσιακας Ευάγγελος, Ι΄ ΕΠΚΑ
31. Νάκας Ιωάννης,ΤΔΠΕΑΕ, Λαύριο
32. Νάστος Παναγιώτης, Β’ ΕΠΚΑ
33. Παλαιοδήμου Ελένη , Δ’ ΕΠΚΑ
34. Πάνου Ελένη , ΕΑΜ
35. Παραγκούλιας Μιλτιάδης, Κ΄ ΕΠΚΑ
36. Πάσσαρης Νικήτας, 2Η Ε.Β.Α.
37. Πεπόνη Μαρία, Τ.Δ.Π.Ε.Α.Ε.,Ιλίου Μέλαθρον
38. Πιτσικούλης Αντώνιος, Β' ΕΠΚΑ
39. Ποιμενίδου Στέλλα, Κ΄ ΕΠΚΑ, Λήμνος
40. Σαράπης Γιώργος, ΙΑ' ΕΠΚΑ
41. Σβόλης Κώστας, ΕΜΣΤ
42. Σγουρέλλης Μιχάλης, Κ' ΕΠΚΑ
43. Σιχλιμίρης Άρης, ΤΔΠΕΑΕ, Δωδώνη
44. Σκανδάλης Ανδριανός, ΛZ’ ΕΠΚΑ
45. Σκορδαρά Μαρία, 23η Ε.Β.Α.
46. Σμαραγδιός Δημήτριος, ΚΒ' ΕΠΚΑ
47. Σφέτσα Άδα, ΒΧΜ
48. Ταμπακοπούλου Γεωργία, Κ' ΕΠΚΑ
49. Τζαβέλλα Έλλη, 25η Ε.Β.Α.
50. Τσίρλη Σοφία, ΔΕΑΜ
51. Φρατζόγλου Ανθή, Κ΄ ΕΠΚΑ
52. Χαμηλάκη Αικατερίνη, Θ’ ΕΠΚΑ
53. Χαμπάκη Ευφροσύνη, Δ.Σ.Α.Ν.Μ
54. Χουντάση Μαρία, Θ’ ΕΠΚΑ
55. Χριστέλη Μαρία, Κ΄ ΕΠΚΑ
56. Χρυσάφης Αντώνιος, Κ' ΕΠΚΑ
57. Χτενέλλης Θεόφιλος, Κ΄ ΕΠΚΑ
58. Ψυχογιοπούλου Σταυρούλα, Δ.Σ.Α.Ν.Μ.

ΓΙΑ Ε.Ε., ΠΟΕΙΔΔ, ΕΚΑ

59. Βακλατζή Νάγια, Κ' ΕΠΚΑ
60. Ραρρή Ασπασία, ΤΔΠΕΑΕ,
Ιλίου Μέλαθρον


ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 23-3 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ (ΕΚΑ), 3ΗΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΚΑΙ ΑΒΕΡΩΦ, ΑΠΟ ΤΙΣ 8.00 ΠΜ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 18.30 ΜΜ, ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ, ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΡΧ/ΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 8.00 ΠΜ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 2.30ΜΜ.
ΕΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΜΑΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Για τη δήλωση του Υπουργού!

Για να είμαι εντάξει με τον Υπουργό Πολιτισμού παραθέτω ολόκληρη τη δήλωσή του που αφορά στις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων

Ο Υπουργός Πολιτισμού κ. Αντώνης Σαμαράς έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Μια μικρή μειοψηφία συμβασιούχων – παραβλέποντας ότι η τροπολογία που κατέθεσα έλυσε όλα τα αιτήματά τους - συνεχίζει να προκαλεί απειλώντας με νέες καταλήψεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο, στο ΥΠΠΟ, ακόμη και στην Ακρόπολη.
Τους παραδίδουμε στην κρίση του ελληνικού λαού. Και τους προειδοποιούμε ότι η κυβέρνηση δεν θα ανεχθεί το διασυρμό των εθνικών μας μνημείων, στο βωμό νέων απαιτήσεων που οι ίδιοι γνωρίζουν ότι είναι παράλογες!»

Τι βγαίνει μέσα από τη δήλωση του κ. Υπουργού; Ότι έλυσε όλα τα προβλήματα των συμβασιούχων, ότι αυτοί που διαμαρτύρονται είναι μειοψηφία. Μάλιστα!

Το βέβαιο είναι ότι η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου των εκτάκτων αποφάσισε αναστολή. Αυτοί δε που αποφάσισαν τη διακοπή των κινητοποιήσεων είναι οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ, δηλαδή δικομματική ομοφωνία στο θέμα. Αφού ίσως εξασφάλισαν τη θέση τους με τη τροπολογία , για τους υπόλοιπους δε μας νοιάζει. Και είναι πολλοί σύμφωνα με τις καταγγελίες των συμβασιούχων που δεν εξασφάλισαν τη συνέχιση των συμβάσεών τους, αφού μπαίνει από την τροπολογία χρονική περίοδος. Ακόμη περισσότερο δεν έλυσε το μακροπρόθεσμο ζήτημα της μονιμοποίησή τους.

Γιατί τα λέγει αυτά ο Σαμαράς μετά;;

Απλούστατα για να ξεσηκώσει τη καθεστηκυία τάξη ενάντια στους εργαζόμενους. ενάντια σε κάθε συμβολική κίνηση κλεισίματος αρχαιολογικών χώρων και ιδιαιτέρως της Ακρόπολης. Αυτοί οι οποίοι φωνάζουν (εννοώ κυρίως τους δημοσιογράφους ονόματα) ποτέ δε "σήκωσαν" όπως οι εργαζόμενοι το ανάστημά τους στην υποχρηματοδότηση της αρχαιολογικής Υπηρεσίας. Αυτοί οι οποίοι εναντιώνονται δεν μπήκαν ποτέ σε καμία αποθήκη αρχαίων να δουν πόσο στοιβαγμένα είναι. Δεν παρακολούθησαν τη δυσκολία των αρχαιολόγων μονίμων , αλλά και συμβασιούχων κατά τη διάρκεια αυτοψίας σε χώρο. Είναι η στιγμή που οι δημόσιοι υπάλληλοι που τους κατηγορούν "βάζουν" το αυτοκίνητό τους επειδή η Υπηρεσία δεν έχει αυτοκίνητο ή ακόμη χειρότερο τα λιγοστά χρήματά τους (άγνωστο πότε θα πληρωθούν) για να πραγματοποιήσουν αυτοψία. Αυτά δεν τα γνωρίζουν ή κάνουν πως δεν τα γνωρίζουν. Απλά παρευρίσκονται σε γκλαμουράτες εκθέσεις και εγκαίνια, όπως αυτά που θα γίνουν στο νέο Μουσείο Ακροπόλεως, αλλά και σε άλλα δεκάδες περιφερειακά Μουσεία χωρίς να ψάξουν ότι από πίσω από τη βιτρίνα που βλέπουν υπάρχει αγώνας με προσωπικές θυσίες αυτών που σκοπεύουν να κλείσουν ή κλείνουν την Ακρόπολη. Μιλάνε για διασυρμό συμφωνώντας με τον Υπουργό κάνοντας στη μπάντα γεγονότα που πραγματικά διασύρουν το τόπο μας, την υπόθεση Βατοπεδίου, την υπόθεση Siemens, το χρεωμένο κράτος, την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τα stage και πολλά άλλα στα οποία δεν αναφέρονται.

Αναμένουμε νέες δηλώσεις του υπουργού και του κράτους των δημοσιογράφων

ΟΜΩΣ:

Αναμένουμε τη ΝΙΚΗ των συναδέλφων. Θα ρθει να είστε σίγουροι.

ΓΙΑΤΙ Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΣΑΜΑΡΑ ΔΕΝ ΛΥΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ

Είναι σαφές ότι έπρεπε να προηγηθούν οι επίμονες και πετυχημένες κινητοποιήσεις των συμβασιούχων στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης για να προβληθούν τα αιτήματά μας στην κοινή γνώμη και να πιεστεί η πολιτική ηγεσία να επεξεργαστεί τροπολογία για την πληρωμή των εργαζόμενων με ασφαλιστικά μέτρα. Με καθαρά επικοινωνιακό τρόπο ο Υπουργός δημοσιοποίησε την πρόθεσή του να καταθέσει την τροπολογία την παραμονή των επαναλαμβανόμενων απεργιών και του αποκλεισμού στην Ακρόπολη, επίσης την έδωσε στη δημοσιότητα λίγες ώρες πριν τη συνάντηση της πολιτικής ηγεσίας με τους εκπροσώπους των Σωματείων συμβασιούχων ώστε να τους φέρει προ τετελεσμένων και η συνάντηση αυτή να έχει ουσιαστικά ενημερωτικό χαρακτήρα. Μπορεί η αναδίπλωση αυτή του Υπουργείου, που μέχρι πριν λίγες ημέρες επέμενε ότι δεν υπάρχει νόμιμος τρόπος καταβολής των δεδουλευμένων, να δείχνει ότι οι κινητοποιήσεις έχουν αποτελέσματα, και να προσφέρει έναν τρόπο καταβολής δεδουλευμένων για 500 εργαζόμενους για 1 χρόνο, ωστόσο η λύση που προτείνουν κρύβει πολλές παγίδες, επιχειρεί για άλλη μια φορά να διασπάσει τους συμβασιούχους και απέχει από την αρχική πρόταση του Σωματείου.
· Αντίθετα με τις δηλώσεις Σαμαρά η τροπολογία αυτή δεν λύνει το πρόβλημα των συμβασιούχων. Η τροπολογία που κατατέθηκε την Παρασκευή 13-3 στη Βουλή για να ενταχθεί σε νόμο του Υπουργείου Ανάπτυξης, αφορά τους εργαζόμενους με ασφαλιστικά μέτρα αποκλειστικά. Δεν λύνει το πρόβλημα περιορισμού του 24μήνου για τους 2.500-3.000 απολυμένους από το τέλος του 2008 συμβασιούχους οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα να εργαστούν ποτέ ξανά στο Υπουργείο Πολιτισμού, ούτε αποτελεί βήμα για τη μονιμοποίηση των εργαζομένων με ρύθμιση όπως είναι το πάγιο αίτημα του Σωματείου μας.
· Δεν αφορά ούτε καν το σύνολο των εργαζομένων με ασφαλιστικά γιατί θέτει δύο περιορισμούς: οι συμβασιούχοι να εργάζονταν την 1η Νοεμβρίου 2008 (άρα αποκλείει όσους επανήλθαν στην εργασία με δικαστικές αποφάσεις τους επόμενους μήνες) και να έχουν τότε συμπληρώσει 24 μήνες εργασία, αποκλείοντας δεκάδες εργαζόμενους που είχαν τότε μικρότερη προϋπηρεσία. Υπολογίζεται ότι έτσι εξαιρούνται περί τους 200 εργαζόμενους περιορίζοντας τον αριθμό των εργαζομένων στους οποίους αναφέρεται η τροπολογία από 700 σε 500.
· Ουσιαστικός στόχος της τροπολογίας είναι η κατάργηση των ασφαλιστικών μέτρων για το Υπουργείο Πολιτισμού. Ενώ η πρόταση του Σωματείου ήταν να βρεθεί ένας μόνιμος τρόπος πληρωμής για τους εργαζόμενους με ασφαλιστικά μέτρα για όσο χρόνο διαρκούν, ο στόχος της τροπολογίας είναι διαφορετικός. Οι εργαζόμενοι θα πρέπει να παραιτηθούν από τα ασφαλιστικά μέτρα και να συνάψουν ετήσια σύμβαση από 1-11-2008. Μετά τη λήξη της θα βρεθούν πάλι όμηροι της εκάστοτε κυβέρνησης ή υπουργού, για το αν θα δοθεί ο ένας χρόνος παράτασης που προβλέπεται. Η διαδικασία σύναψης νέας σύμβασης, εφόσον η τροπολογία ψηφιστεί, αναμένεται να είναι χρονοβόρα. Για όσους κερδίσουν ασφαλιστικά μέτρα από εδώ και στο εξής προφανώς το Υπουργείο δεν θα τα εκτελεί. Η τροπολογία δεν αποτελεί μακροπρόθεσμη λύση για όσους έχουν κερδίσει ασφαλιστικά μέτρα και περιμένουν την εκδίκαση της αγωγής για τη μετατροπή της σύμβασής τους σε αορίστου χρόνου, διαδικασία που κρατά 3-4 έτη.
· Παρότι η τροπολογία εξαιρεί τους εργαζόμενους με ασφαλιστικά από το 24μηνο, αποδεικνύοντας ότι μπορούν να υπάρχουν εξαιρέσεις από το μέτρο, δεν επεκτείνει την εξαίρεση και στους υπόλοιπους συμβασιούχους. Γιατί άραγε; Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι η τροπολογία αυτή έχει ισχύ για όσους εργάζονταν με συμβάσεις το Νοέμβριο του 2008. Ο αγώνας ενάντια στο 24μηνο και για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων πρέπει να συνεχιστεί αμείωτος, αλλιώς διατρέχουμε τον κίνδυνο το αίτημα να ξεχαστεί και οι απολυμένοι να μείνουν για πάντα εκτός ΥΠΠΟ.
Η τροπολογία αυτή δεν πληροί τις προϋποθέσεις που είχε θέσει το ίδιο το Σωματείο για μια μόνιμη λύση στο θέμα πληρωμής των εργαζόμενων με ασφαλιστικά. Δεν δίνει επίσης καμία απάντηση στα υπόλοιπα αιτήματα (24μηνο-μονιμοποιήσεις) που είχαμε θέσει με τις κινητοποιήσεις μας. Γι’ αυτό η ανοιχτή σύσκεψη των συμβασιούχων τη Δευτέρα 16-3 στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας αποφάσισε την συνέχεια των κινητοποιήσεων για την ανάδειξη όλων των αιτημάτων μας. Καλούμε τις παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ, που συμμετείχαν στη διαδικασία, να σεβαστούν την απόφαση των εργαζομένων, όπως έπραξαν και στις υπόλοιπες αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες τις προηγούμενες εβδομάδες. Πρέπει μέχρι την ημερομηνία ψήφισης της επίμαχης τροπολογίας και μετά να αγωνιστούμε για μια δικαιότερη λύση που να καλύπτει πλήρως τους εργαζόμενους με ασφαλιστικά -ακόμα και η διεύρυνση της υπάρχουσας τροπολογίας περνά μόνο μέσα από τις δικές μας πιέσεις. Να απαιτήσουμε εξαίρεση του ΥΠΠΟ από το 24μηνο, μονιμοποίηση των συμβασιούχων.Οι 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες που προκήρυξε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο συνεχίζονται με τις κινητοποιήσεις:

· Τετάρτη 18-3, 12μ. Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο κατά τη διάρκεια των εγκαινίων. 8μμ συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα εγκαίνια του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (οδός Ρηγίλλης)
· Πέμπτη 19-3, 8 πμ συγκέντρωση και αποκλεισμός της Ακρόπολης
· Παρασκευή 20-3, συγκέντρωση και αποκλεισμός του Υπ. Πολιτισμού

Ζητάμε

· Να παραμείνουν όλοι οι εργαζόμενοι με ασφαλιστικά στη δουλειά τους και να πληρώνονται για όσο διάστημα διαρκούν χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις.
· Την κατάργηση του 24μήνου για τους εργαζόμενους στο ΥΠΠΟ εδώ και τώρα.
· Νέα νομοθετική ρύθμιση για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων στο ΥΠΠΟ.
· Την άμεση επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.
· Προσλήψεις συμβασιούχων με πλήρη διαφάνεια και κριτήριο την προϋπηρεσία και τα προσόντα. Να καταργηθούν οι προσλήψεις συμβασιούχων μέσω Γενικών Διευθύνσεων

Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση

Ποιος κλείνει τελικά την Ακρόπολη;

Το παρακάτω σημείωμα με τον τίτλο "Ποιος κλείνει τελικά την Ακρόπολη;" αλίευσα από τη χθεσινή Καθημερινή. Νομίζω ότι αξίζει το κόπο να διαβαστεί, αλλά και να σχολιαστεί, γιατί αυτό το ΤΕΛΙΚΑ κάνει τη μεγάλη διαφορά. Μερικές φορές όταν κάποιοι δε γνωρίζουν ή κάνουν ότι δεν γνωρίζουν,είναι εύκολο να αποδώσουν κακές προθέσεις ή ενέργειες σ΄άλλους (τους συμβασιούχους συγκεκριμένα) απ΄αυτούς που ΤΕΛΙΚΑ φταίνε. (δηλ. την Κυβέρνηση ή μάλλον τις κυβερνήσεις)

επιμελητής αρχαιοτήτων

Του Σταθη Γκοτση*

H Ακρόπολη δεν πρέπει να κλείνει», επιμένουν πολλοί, άλλοι καλοπροαίρετα, ορισμένοι υποκριτικά. Ολοι, βέβαια, αναγνωρίζουν το δίκιο των απεργών που διεκδικούν την καταβολή των δεδουλευμένων μηνών, το δικαίωμα στην εργασία και την παύση της πολύχρονης εργασιακής ομηρίας. Μόνο που δεν τους αναγνωρίζουν το δικαίωμα να «κλείνουν» ειδικά την Ακρόπολη. Δεν τους ενοχλεί, φαίνεται, να παραμένουν κλειστά μεγάλα και μικρά μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι ανά την επικράτεια, όχι μόνο λόγω της απεργίας, αλλά από τρομακτικές ελλείψεις σε προσωπικό, ελλείψεις που επιτάθηκαν με την απόλυση 3.000 συμβασιούχων, ψευδεπίγραφα «εποχικών», το 2008. Δεν τους πειράζει, μάλλον, που το ΥΠΠΟ συνεχίζει να καλύπτει τις πάγιες ανάγκες του με ανασφάλιστους εργαζομένους των 400 ευρώ, μέσω των προγραμμάτων STAGE. Δεν τους προβληματίζει που από μήνες οι συμβασιούχοι κινητοποιούνται, φωνάζουν, στέλνουν υπομνήματα, οργανώνουν χάπενινγκ, αναρτούν πανό σε εγκαίνια κ. λπ., χωρίς να εισακούονται. Δεν τους τρομάζει, ίσως, ότι οι υπηρεσίες του υπουργείου υπολειτουργούν, καταδικασμένες από μια πολιτική υποχρηματοδότησης, που θέτει σε κίνδυνο τα μνημεία και ταλαιπωρεί τους πολίτες. Αρκεί η Ακρόπολη να μένει ανοιχτή για τους τουρίστες και για να μη γίνεται διεθνώς ρεζίλι η χώρα! Αφέλεια ή υποκρισία; Πόσοι γνωρίζουν πως στην Ακρόπολη υπηρετούν 70 φύλακες, 21 μόνιμοι και οι υπόλοιποι συμβασιούχοι, εκ των οποίων οι 43 απλήρωτοι για τέταρτο συνεχόμενο μήνα (!); Πώς θα μείνει ανοιχτός ο χώρος όταν οι συμβασιούχοι απεργούν; Ή δεν τους αναγνωρίζεται ούτε αυτό το δικαίωμα; Μπορεί ο χώρος να ανοίξει αφύλακτος και ποιος θα αναλάβει μια τέτοια ευθύνη; Οχι, δεν «κλείνουν» οι απεργοί την Ακρόπολη, αλλά οι πολιτικές που ασκούνται από χρόνια επί των μνημείων και των εργαζομένων για την προστασία τους. Ούτε χάνουν το δίκιο τους οι εργαζόμενοι όταν αποφασίζουν συλλογικά πώς θα προβάλουν τα αιτήματά τους και θα πιέσουν για την επίλυσή τους. Οσοι «αστόχαστα» ρίχνουν το ανάθεμα στους εργαζομένους για το αποτέλεσμα μιας διαχρονικής και διακομματικής απαξίωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς, ας ρίξουν μια ματιά πίσω από τη ραγισμένη βιτρίνα…

* Ο κ. Στάθης Γκότσης είναι ιστορικός - υπεύθυνος του Γραφείου Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων στο Βυζαντινό Μουσείο, μέλος της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης εργαζομένων στο ΥΠΠΟ.

Συμβασιούχοι σε απόγνωση

Tο κλείσιμο της Ακρόπολης δεν μας εξευτελίζει στους ξένους. Τουναντίον, τους δίνει την ευκαιρία να μάθουν τι εστί Ελλάδα- κάτι σαν αφρικανική χούντα. Γιατί τι είδους καθεστώς είναι αυτό όπου εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν πληρώνονται τα δεδουλευμένα τους; Ο υπουργός Πολιτισμού κ. Αντ. Σαμαράς είπε ότι η εικόνα του αποκλεισμένου μνημείου κάνει τον γύρο του κόσμου και ότι οι συμβασιούχοι «με τέτοιες ενέργειεςχάνουν το δίκιο τους». Το δίκιο όμως το έχεις ή δεν το έχεις, δεν χάνεται επί της διαδικασίας. Αυτό το οποίο ίσως στερούνται οι εργαζόμενοι είναι μια μακροπρόθεσμη, ευρύτερη προοπτική για τον τουρισμό. Περισσότεροι ξένοι, περισσότερες θέσεις εργασίας, περισσότερο χρήμα. Ας αναγνωρίσουμε μια δυσκολία: δεν μπορείς να δεις τα πράγματα μακροπρόθεσμα αν είσαι άφραγκος και τρέχουν οι λογαριασμοί. Η κινητοποίηση αφορά 700 άτομα που εργάζονται στο υπουργείο Πολιτισμού ως φύλακες και αρχαιολόγοι. Πληρώνονταν από τον περίφημο Ειδικό Λογαριασμό, που με πρόσφατη ρύθμιση πέρασε στον έλεγχο του υπουργείου Οικονομίας. Η απεργία γίνεται για να εισπράξουν τους μισθούς του 2009 και για να επαναπροσληφθούν συνάδελφοί τους που απολύθηκαν. Τα χρήματα των υπαλλήλων υπάρχουν αλλά δεν είναι δυνατόν να εκταμιευθούν, καθώς τέθηκε ζήτημα νομιμότητας από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Οι εργαζόμενοι κατέφυγαν στη Δικαιοσύνη και αναμένεται απόφαση. Ο υπουργός Πολιτισμού ενημέρωσε χθες τα μέλη της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και είπε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει σε πληρωμές αν δεν τελεσιδικήσει η προσφυγή. Υπάρχουν δύο κλασικές ατάκες για καταστάσεις όπως το κλείσιμο της Ακρόπολης. Η πρώτη είναι «γιατί δεν παρεμβαίνει ο εισαγγελέας;». Ε λοιπόν, ανέβηκε την Παρασκευή στον Ιερό Βράχο, παρέμεινε τρεις ώρες και επείσθη για τη νομιμότητα των κινητοποιήσεων καθώς αποφασίστηκαν από τις γενικές συνελεύσεις των σωματείων. Η δεύτερη ατάκα είναι «θα πάρω το 100», και όλα δείχνουν ότι την επόμενη φορά που θα ανηφορίσουν οι απεργοί, μέσα στην εβδομάδα δηλαδή, θα βρουν μπροστά τους τα ΜΑΤ. Δεν ξέρουμε τι είναι χειρότερο για τους ξένους: να βρίσκουν την πόρτα κλειστή και να διαβάζουν τα ενημερωτικά φυλλάδια με τα αιτήματα ή να έρχονται αντιμέτωποι με ασπίδες πλεξιγκλάς, που πολύ αμυδρά παραπέμπουν στην Αρχαιότητα; Είναι διαδεδομένος ο φόβος για το τι θα πουν οι ξένοι. Την Παρασκευή τραβήχτηκε μια ωραία φωτογραφία από το Αssociated Ρress, όπου εικονίζονταν δύο Κινέζοι να ανεβαίνουν στου Φιλοπάππου για να δουν την Ακρόπολη από απέναντι. Αν είχαμε μια οικονομία βασισμένη στην παραγωγή, θα μπορούσαμε να είμαστε κυνικοί (στο κάτω κάτω, οι Κινέζοι ας πάνε να λύσουν τα δικά τους πολιτικά ζητήματα, που είναι και μπόλικα). Ας εξετάσουμε όμως την παράμετρο που θέτουν οι ταξιδιωτικοί πράκτορες: όσο η Ακρόπολη ήταν κλειστή, στον Πειραιά παρέμεναν κρουαζιερόπλοια με απογοητευμένους επισκέπτες. Ειπώθηκε ότι ήταν περίπου 3.000. Αν είχαν κάνει μια βόλτα από τον Παρθενώνα, θα άφηναν στα ταμεία του υπουργείου 36.000 ευρώ. Θα έκαναν μια γυροβολιά και από την Πλάκα, λίγα ψώνια, λίγη ρετσίνα... Θα είχε κινηθεί η αγορά. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να διώχνουμε κόσμο. Οι συμβασιούχοι δεν είναι τίποτε παλαβοί ούτε λιγότερο φιλέλληνες από εκείνους που τους κατακρίνουν για το κλείσιμο της Ακρόπολης. Βρίσκονται σε απόγνωση. Καθένας θα ήταν αν δούλευε τζάμπα, πόσο μάλλον όταν ο εργοδότης είναι το ίδιο το κράτος. Απλώς είμαστε σε μια φάση όπου χρειάζεται φαντασία. Ενα ακόμη κλείσιμο του μνημείου δεν θα αποφέρει τίποτε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να τραβήξουν οι απεργοί την προσοχή των μέσων ενημέρωσης- γιατί αυτό είναι το ζητούμενο. Επτακόσια άτομα μπορούν να στήσουν μια εντυπωσιακή γιορτή. Αν δεν έχουν τα κέφια, ας καταφύγουν στο αποδοτικό shocking value δείχνοντας τα οπίσθιά τους στις κάμερες. Αν κάτσουν όλοι μαζί να το σκεφτούν, κάτι θα βρουν. Πιθανώς να βρίσκονται κοντά στη λύση του προβλήματος, καθώς ο κ. Σαμαράς δήλωσε ότι συνεργάζεται με τα υπουργεία Οικονομικών, Εσωτερικών και το ΑΣΕΠ, ώστε να προκηρυχθεί διαγωνισμός με μοριοδότηση για τα χρόνια που υπηρετούν στο υπουργείο, αν και δεν δεσμεύθηκε. Αν ο αποκλεισμός της Ακρόπολης γινόταν μία φορά, ως ακρότητα, με ρυθμιστικό ρόλο, θα είχε διαφορά, θα λέγαμε ότι δεν έχασε η Βενετιά βελόνι, έγινε ένα χάπενινγκ και πήραν οι άνθρωποι τα λεφτά τους. Το συστηματικό είναι που ενοχλεί. Το «κάθε εβδομάδα». Το χειρότερο είναι να καταντήσει βαρετό, μέρος της ρουτίνας μας. Τότε δεν θα δίνει κανείς σημασία στη λειτουργία της Ακρόπολης- ούτε στους συμβασιούχους.

Λώρη Κέζα "Βήμα" Κυριακή 8 Μαρτίου 2009