Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Περί ανωνυμίας, το εγκώμιον.



για τους συναδέλφους, 

με κριτική, αυτοκριτική και απολογητική διάθεση


Ελληνική Νομαρχία, Ανωνυμου του Έλληνος
Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκινούσα το 2009 το ιστολόγιο «Εφορεία Αρχαιοτήτων, μια διαφορετική Εφορεία» επέλεξα ως διαχειριστής να είμαι ανώνυμος. 
Σκέφτηκα ότι αργότερα ίσως θα πω στους αναγνώστες μου το πραγματικό μου όνομα. Η επιλογή της ανωνυμίας με το ψευδώνυμο, δεν είχε και δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει περίεργα σενάρια στο μυαλό των συναδέλφων. Πολύ περισσότερο δεν επιλέχθηκε η ανωνυμία για να κρυφτεί ο διαχειριστής πίσω από αυτή. Η επιλογή αυτή είχε και έχει μεγάλο ρίσκο. Η ίδια η ζωή το απέδειξε.

Αν και δεδηλωμένος ψηφοφόρος της ΕΑΚ, αρχαιολόγος, έως σήμερα δεν έγινε αποδεκτός πλήρως μήτε καν από τους συναγωνιστές του, οι οποίοι αφού δεν τον γνωρίζουν σκοντάφτουν. Το επίδικο; Μα η ανωνυμία! Υπήρξε ένα ψάξιμο για το ποιος είναι ο Επιμελητής Επιμελητόπουλος. Αργότερα περάσαμε από αυτά που λέει ή προτείνει ο Επιμελητής, στο ποιος είναι αληθινά πίσω από τον Επιμελητή. Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το είχα προβλέψει. Βέβαια θα ήταν πολύ άδικο να μην ευχαριστήσω για τα καλά τους λόγια  όσους έμειναν σε κείμενά μου. Ανέλπιστο για μένα. Και ήταν πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι.

Άλλοι πάλι εσφαλμένα θεώρησαν την ανωνυμία μανδύα για κατασυκοφάντηση προσώπων. Ο Επιμελητής γνωρίζει πολύ καλά ποιοι τον συμπαθούν, ποιοι κάνουν ότι τον συμπαθούν και ποιοι τον αντιπαθούν. Μην σας πω ότι πολλές φορές ακούει να μιλούν γι’ αυτόν.  Αυτό άλλωστε είναι το πλεονέκτημα της ανωνυμίας. Θα μπορούσε ίσως τη θετική ή την αρνητική αυτή στάση να την εκμεταλλευτεί. Προβολή είναι άλλωστε. Όμως δεν το κάνει και δεν θα το κάνει.

Η ανωνυμία όσο κι αν φαίνεται περίεργο αποτέλεσε από παλιότερες εποχές ένα πολύ «ακριβό» μέσον για να πούνε κάποιοι πράγματα τα οποία δε θα τα’ λεγαν ή δεν θα τα έγραφαν γιατί ίσως θεωρούσαν εκ προοιμίου ότι δεν λένε σπουδαία πράγματα. Η ανωνυμία υπήρξε «κλειδί» για να στείλουν ποιητές τα ποιήματά τους σε περιοδικά, ως μια πρώτη δημοσίευση. Από ντροπή, από σεμνότητα, από γενικότερο φόβο για το έργο τους; Δε γνωρίζω. Ότι κι αν ήταν, σημασία είχαν αυτά που έγραφαν και όχι ποιος ήταν πίσω απ’ αυτά. Άλλοι πάλι τη χρησιμοποίησαν ως σύμβολο. Αλήθεια ποιος θυμάται το επώνυμο «Αλεπουδέλης» σήμερα, ενώ είναι αντίθετα  τοις πάσι γνωστό το Ελύτης;

Κάπως έτσι διάλεξα το ψευδώνυμο «Επιμελητής», ως σύμβολο μιας υπηρεσίας με τόσους επώνυμους και ανώνυμους επιμελητές, όπως ονόμαζαν παλιά τους αρχαιολόγους. Ένα ψευδώνυμο με το οποίο θα μεταφέρονται κάποιες απόψεις οι οποίες θα εκφράζουν κάποιους που για λόγους διοικητικής θέσης στην Υπηρεσία τα λένε ψιθυριστά ή καθόλου. Ένα ψευδώνυμο το οποίο θα εκφράζει κάποια γνώμη που δεν θα είναι δεσμευμένη από παραταξιακές ή κομματικές γραμμές. Σκεφτείτε να με γνωρίζατε; Αμέσως όλοι θα ήσασταν βέβαιοι γι αυτό που λέω, χωρίς στο τέλος να λέω αυτό που αρχικά σκεφτήκατε. Αλλά ήδη θα είχε λειτουργήσει η προκατάληψη. Έτσι χωρίς να το επιδιώξω έχω αναγνώστες, ανθρώπους με διαφορετικές και αντικρουόμενες απόψεις που εκφράζονται εγκωμιαστικά για όσα γράφω, και οι οποίοι σε άλλη περίπτωση, η πραγματική μου ταυτότητα θα τους δυσκόλευε. Ναι ίσως έχω και αντιπάθειες με ανθρώπους στους οποίους έχω αναφερθεί ονομαστικά. Αλλά αντιλαμβάνομαι ότι και οι δύο αυτές κατηγορίες λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους ότι λέω και γι αυτό τους ευχαριστώ.

Ακόμη σε μεγαλύτερο δίλημμα περιέπεσα όταν αποφάσισα να δώσω για δημοσίευση κείμενο αμιγώς αρχαιολογικού ενδιαφέροντος για το οποίο παρακινήθηκα να το δημοσιεύσω, (ακόμη το ψήνω). Σκέφτηκα: Ποιος και πότε θα παραπέμψει σ’ αυτό, αν η πραγματική ταυτότητα του Επιμελητή δε θα είναι γνωστή; Αν είναι ένα κείμενο απλό πάει καλά, αν όμως προσφέρει κάτι;

Όμως επιμένω στην ανωνυμία μου εν συνόλω, αλλά και ως προς το σκέλος αυτό το ας το πούμε επιστημονικό. Αν είναι καλό θ’ αντέξει, αν όχι τότε πάλι καλά, ας μην αντέξει.

Είναι δύσκολη και μοναχική επιλογή, αλλά συνεχίζω.


 © Επιμελητής

Σάββατο 18 Μαΐου 2013

Με αφορμή τη Διεθνή ημέρα των Μουσείων



     


       Σήμερα 17 γιορτάζουμε τη Διεθνή ημέρα Μουσείων. Δεκάδες εφορείες αρχαιοτήτων προχωρούν σε εκδηλώσεις Η παρούσα εφορεία αρχαιοτήτων αφιερώνει σ’ αυτή την ετήσια γιορτή το παρόν σημείωμα.
         Η χώρα μας διαθέτει ως γνωστόν πολλά Μουσεία και πολλούς αρχαιολογικούς χώρους. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μουσείων συνδέεται οργανικά με τη λειτουργία της αρχαιολογικής υπηρεσίας. Παράλληλα - σχήμα οξύμωρο - δεν υπάρχει πλέον υπουργείο Πολιτισμού, αλλά Γραμματεία Πολιτισμού, ενταγμένη σ΄ ένα υπερυπουργείο. Ο προϋπολογισμός για την αρχαιολογική Υπηρεσία, αλλά και για τα αυτόνομα Μουσεία ετήσια μειώνεται συνεχώς. Η αρχαιολογική υπηρεσία βρίσκεται όπως άλλες δημόσιες υπηρεσίες στο στόχαστρο του μνημονίου και της απαξίωσης. Δεκάδες εφορείες αρχαιοτήτων σήμερα δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις πάγιες ανάγκες τους. Από το χαρτί τουαλέτας, τον καθαρισμό γραφείων, (σε πολλές υπηρεσίες τον καθαρισμό έχει αναλάβει το ίδιο το προσωπικό), το μελάνι και το χαρτί εκτύπωσης, έως και το καθαρισμό των αρχαιολογικών χώρων.
       Για να γίνω περισσότερο κατανοητός. Δεν είναι μόνο τα φανταχτερά Μουσεία της χώρας, που τα χαίρεται η κομματική νεολαία του κυβερνώντος κόμματος, αλλά τα δεκάδες τοπικά και περιφερειακά Μουσεία που λειτουργούν χωρίς φανφάρες χάρη στην άοκνη προσπάθεια του προσωπικού των αρχαιολόγων, εργατών και φυλακτικού προσωπικού, δίνοντας δυναμική στις τοπικές αγορές.
Ακόμη και αυτή τη  Διεθνή μέρα Μουσείων, οι Εφορείες  ότι εκδήλωση πραγματοποιούν την πραγματοποιούν εκ των ενόντων.(βλ. σχετική σελίδα στο ιστολόγιο με την ετικέτα εκδηλώσεις-ειδήσεις)
       Τι αλήθεια γίνεται με τον εξοπλισμό των αποθηκών των Μουσείων; Πόσα χρήματα διατίθενται ετησίως για το σκοπό αυτό; Και δεν είναι άκαιρη η παρατήρησή μου αυτή, αφού έχει σχέση με την προστασία και ασφάλεια των αρχαιοτήτων. Τι γίνεται με το φυλακτικό προσωπικό; Έως πότε θα καλύπτονται οι ανάγκες με συμβασιούχους; Γιατί αν δεν υπήρχαν ανάγκες δεν θα προσλαμβάνονταν συμβασιούχοι. Πόσα από τα Μουσεία που κατασκευάστηκαν με Ευρωπαϊκά κονδύλια είναι σήμερα επαρκώς στελεχωμένα; Πόσα από αυτά τα Μουσεία της περιφέρειας έχουν την οικονομική δυνατότητα να συνεχίζουν να καλύπτουν τα πάγια έξοδά τους που είναι ιδιαιτέρως μεγάλα, αλλά και να συντηρούν πίσω από τις εκθέσεις τα ευρήματα που έρχονται συνεχώς στο φως από τις νέες, αλλά και παλαιότερες ανασκαφές;
          Γνωρίζω ότι ίσως θίγω κάποια θέματα τα οποία αποτελούν «ταμπού», ή αλλιώς «υπηρεσιακά» και τα οποία κάποιοι από μας τα κρύβουν εντέχνως κάτω από το χαλί, έχοντας υπόψη τους πάντα ότι αν βγουν αυτά προς τα έξω «θίγεται ο προϊστάμενος, η υπηρεσία κλπ., η χώρα» Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της στάσης η απαγόρευση από το ΚΑΣ του βίντεο που δημιούργησε με αφορμή την αποδυνάμωση της αρχαιολογικής υπηρεσίας ο σύλλογος Ελλήνων αρχαιολόγων.
Όμως εγώ θα το θέσω κι αλλιώς. Μήπως η προσοχή της επίσημης πολιτείας έχει στραφεί αποκλειστικά στα Μουσεία βιτρίνα και για το πώς αυτά θα περάσουν στα χέρια ιδιωτών; Μήπως δεν ενδιαφέρονται για τα περιφερειακά μουσεία γιατί έχουν στόχο κάποια από αυτά να τα κλείσουν, να τα συγχωνεύσουν, να δημιουργήσουν μεγάλα μουσεία, δίνοντας έτσι μεγάλες ευκαιρίες για «επενδύσεις». Μήπως έχουν στόχο να περάσουν το φυλακτικό κομμάτι των Μουσείων σε ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης; Μα θα πει κάποιος: «Εχουμε τέτοιες ενδείξεις μήπως αυτά είναι συνομωσιολογικά;» Μα οι ενδείξεις αποκλείουν αυτές τις σκέψεις περί συνομωσιολογίας. Το ίδιο το ΥΠΠΟ συγχωνεύθηκε. Το προτεινόμενο οργανόγραμμα συγχωνεύει δεκάδες υπηρεσίες με άγνωστο ακόμη τον αριθμό οργανικών θέσεων. Καταργούνται αλήθεια τα εκπαιδευτικά προγράμματα στο νέο οργανόγραμμα για ποιο λόγο; Μήπως για να δοθεί κι αυτό το κομμάτι σε ιδιώτες;
        Η υποχρηματοδότηση της αρχαιολογικής υπηρεσίας και επομένως των Μουσείων οδηγεί στην απαξίωσή της. Παράδειγμα: Το Νέο Μουσείο Ακρόπολης θα ενταχθεί στη νέα Εφορεία ή θα αποτελέσει το πρώτο θύμα; Κάπως έτσι απαξιώθηκε η Α΄ΕΠΚΑ. Αποσπάστηκε το Νέο Μουσείο ακρόπολης απ’ αυτή, τεμαχίστηκε και στο τέλος φαίνονταν σαν να μην υπήρχε ο λόγος ύπαρξής της. Κι αυτό θεωρώ ότι εντείνεται και επεκτείνεται με την πρόταση του νέου οργανισμού.
          Ωραία λοιπόν η γιορτή για την ημέρα Μουσείων, και η ανάδειξη του έργου τους, όχι όμως για να περνάμε λούστρο το εξωτερικό των προβλημάτων τους με μοναδικό στόχο να τα αμβλύνουμε στο μάτι τρίτων ή και να τα κρύψουμε, αλλά αντίθετα η πρόθεσή μας πρέπει να είναι η ανάδειξή τους. Να απαιτούμε συνεχώς την ενδυνάμωση της αρχαιολογικής Υπηρεσίας και την επαρκή χρηματοδότησή της και στελέχωσή της.
       Μια πρόταση στη κατεύθυνση αυτή, η οποία θα μπορούσε να τεθεί στο τραπέζι είναι η θεσμοθέτηση από τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων σε συνεργασία και με άλλους συγγενείς συλλόγους την καθιέρωση ημέρας των προβλημάτων των Μουσείων.
        Τη Δευτέρα λοιπόν που θα φθάσω στην υπηρεσία μου, αφού κάνω το καθαρισμό των γραφείων λόγω έλλειψης καθαρίστριας, κατόπιν θα πάω στις αποθήκες του Μουσείου. Οι εκδηλώσεις για τη διεθνή ημέρα των Μουσείων θα έχουν τελειώσει. Τα προβλήματα όμως θα παραμένουν εκεί και επίμονα θα ζητούν λύση.

 © Επιμελητής

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Εκλογές στον ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΥΠΠΟ Αττικής, Στερεάς και Νήσων

Τετάρτη 15 Μαίου 2013 πραγματοποιούνται οι εκλογές του ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΥΠΠΟ Αττικής, Στερεάς και Νήσων στο ξενοδοχείο PARK από τις 9.00 έως τις 18.00.
Η μαζική συμμετοχή όλων των μελών σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς και για τον Πολιτισμό, μπροστά στις απολύσεις, συγχωνεύσεις και μετακινήσεις είναι αναγκαία και επομένως απαραίτητο ν'αλλάξουν οι συσχετισμοί στο σύλλογο προς μια κατεύθυνση που θα αντιπαλεύει την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και την πολιτική των μνημονίων.
Δείχνουμε την πόρτα στις παρατάξεις που εκπροσωπούν τα κόμματα της κυβέρνησης. Όλοι τους γνωρίζουμε! 

 © Επιμελητής
 

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Η απεργία των εκπαιδευτικών



«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…»
Κ.Καβάφης

     
       Αυτές τις μέρες είμαστε θεατές σε μια κατασυκοφάντηση των εκπαιδευτικών ενόψει της απεργίας που έχουν εξαγγείλει. Δε θα μείνω στα αιτήματα των καθηγητών ενάντια στα μέτρα της τρικομματικής κυβέρνησης, τα οποία ουσιαστικά είναι ο προάγγελος των βίαιων μετακινήσεων, απολύσεων σ’ ολόκληρο το δημόσιο. Δε θα μιλήσω για την αναγκαιότητα ύπαρξης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, της υγείας, του Πολιτισμού Ούτε για την ενέργεια της επιστράτευσης. Απλά θυμήθηκα κάτι.
      Προέρχομαι από μια οικογένεια που οι γονείς μου δεν είχαν τελειώσει ούτε καν γυμνάσιο. Η μητέρα μου ούτε καν δημοτικό. Θυμάμαι την προσπάθεια των γονιών μου να κατακτήσουμε τη γνώση που αυτοί δεν κατάφεραν σε μια Ελλάδα στην οποία ο αναλφαβητισμός θέριζε. Θυμάμαι τη φιλόλογο καθηγήτριά μου στην Α΄ γυμνασίου να μας ρωτάει τις πρώτες μέρες ποιους λογοτέχνες ή ποιητές διαβάσαμε. Ένα χέρι σηκώθηκε στη τάξη (που ανήκε σε παιδί εκπαιδευτικού) και αράδιασε μια σειρά από ονόματα που δεν είχα ξανακούσει. «Καζαντζάκης-Μυριβήλης-Λουντέμης-Παλαμάς-Καβάφης-Γ.Βιζυηνός-Γ.Ζαλοκώστας»
- «Ποιος άλλο έχει ακούσει γι’ αυτούς;» ρώτησε η καθηγήτρια.
Έπεσε σιωπή! Ένοιωσα ένα τεράστιο έλλειμμα γνώσης. Συνέχισε η καθηγήτρια για να ελαφρύνει τη κατάσταση και να σπάσει την σιωπή.
«Δεν πειράζει που δεν τους γνωρίζετε. Σήμερα ή αύριο να πάτε στη φτωχή βιβλιοθήκη του σχολείου και να μου φέρετε τίτλους από έργα τους, να μην τα διαβάσετε να μάθετε τους τίτλους. Να μάθετε ότι υπήρξαν αυτοί οι άνθρωποι» μας είπε. Αυτό ήταν το πρώτο μάθημά της. Τρέξαμε στο τέλος του μαθήματος (όχι όλοι είναι αλήθεια) να κάνουμε τη γνωριμία μας. Σ΄ ένα τεφτέρι αγορασμένο από το μπακάλη, στο οποίο εγώ έγραψα στο εξώφυλλο «Λογοτέχνες-Ποιητές. Έργα τους» γράψαμε τους τίτλους.
       Την επομένη πήγαμε στο μάθημα έχοντας στα χέρια μας τίτλους από τους συγκεκριμένους λογοτέχνες. Πάλι το επίμονο χέρι της κόρης του εκπαιδευτικού προσέθεσε για κάθε λογοτέχνη πάνω από 5 τίτλους. Απορήσαμε και σιωπήσαμε πάλι.
«Αυτό είναι το δεύτερο μάθημα μας», είπε η καθηγήτρια. «Μην απορείτε! Η γνώση είναι αστείρευτη». Η καθηγήτρια μας έδωσε έτσι τη δυνατότητα να καταλάβουμε πολλά πράγματα μόλις από τα δύο πρώτα της μαθήματα. Αργότερα κάναμε Όμηρο Βιζυηνό, Διγενή Ακρίτα, Βιτσέντζο Κορνάρο και πολλούς άλλους. Όλη τη χρονιά ρουφούσαμε κάθε της φράση. Προσθέταμε γνώσεις. Στο τέλος της χρονιάς εμείς την ευχαριστήσαμε. 
Συγκινημένη μας είπε: «Εγώ δεν είμαι λογοτέχνης. Είμαι απλά μια φιλόλογος καθηγήτρια. Τους λογοτέχνες που μάθαμε θα τους θυμάστε για όλη σας τη ζωή. Είναι βέβαιο! Θ’ ανακαλύψετε κι άλλους. Θα ζήσετε και συγχρόνους σας, οι οποίοι τώρα σας περνούν μόνο κάποια χρόνια και δεν έχουν γράψει τίποτε. Ανάμεσα σ’ αυτούς θέλω κι εγώ να κλέψω μια γωνίτσα της μνήμης σας. Να θυμάστε ποια ήταν αυτή που σας γνώρισε τους λογοτέχνες και ποιητές». 
Η έκπληξή μου είναι ότι δεν ήταν η μοναδική! Ακολούθησαν άλλοι εκπαιδευτικοί που μας έμαθαν τον Γ. Ρίτσο, το Γ. Σεφέρη, τον Οδ. Ελύτη, τον Καμύ τον Ρίλκε. Κι όλα αυτά πάντα γυρίζοντας στον Όμηρο, τον Σοφοκλή, τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη κ.αλ.
Σεβαστοί μου δάσκαλοι κάθε φορά που ανοίγω ένα νέο βιβλίο σας θυμάμαι.
Γι αυτό είμαι μαζί σας. Αν δεν υπήρχατε δεν θα ήμουν αυτό έστω το ελάχιστο που είμαι.
Γι αυτό είμαι μαζί σας στην απεργία κι ας έχω παιδιά που το ένα ετοιμάζεται να δώσει φέτος και το άλλο αμέσως ακολουθεί. Γιατί απλά γνωρίζω ποιος στην πραγματικότητα νοιάζεται για τα παιδιά μας. Μόνο οι εκπαιδευτικοί. Γιατί αυτοί τουλάχιστον θέλουν να ζουν τη ζωή τους, χωρίς να την εξευτελίζουν. Με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια

© Επιμελητής

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Μετά τη στοχοθεσία, η κατά τύπον αξιολόγηση και οι απολύσεις ante portas



     Δεν πέρασε πολύς καιρός από την στοχοθεσία που κάθε υπηρεσία συμπλήρωσε κατά το πώς το φαντάστηκε με ένα αλαλούμ «στόχων», σήμερα δημοσιεύθηκε στα ΝΕΑ το ερωτηματολόγιο που θα λάβει κάθε δημόσιος  υπάλληλος για να το συμπληρώσει, (ήδη έφυγαν από το ΥΔΜΗΔ προς όλα τα υπουργεία) ώστε να πραγματοποιηθεί η κατά τύπο και επίφαση αξιολόγηση. (βλ.εικ.1-2)
Πρώτες παρατηρήσεις
Κι αυτό το σοβαρό έγγραφο-ερωτηματολόγιο, εφόσον είναι έγκυρο και το τελικό όπως δημοσιεύεται, οι δημόσιοι υπάλληλοι καλούνται να το συμπληρώσουν σε χρόνο ρεκόρ, πριν ακόμη πάρουν χαμπάρι για το που ακριβώς και γιατί βάζουν την υπογραφή τους.
Ανάμεσα στις ερωτήσεις που εμπεριέχει το ερωτηματολόγιο υπάρχουν και κάποιες εντελώς παγίδα. Να κάποια παραδείγματα: Τι σημαίνει για παράδειγμα η ερώτηση: Περιγράψτε ποιος είναι κατά την άποψή σας ο σκοπός της θέσης εργασίας, δηλαδή απαντήστε στο ερώτημα γιατί αυτή υπάρχει. Και γιατί υπάρχω; και όσο υπάρχεις θα υπάρχω που λεει και το άσμα; Δηλαδή με λίγα λόγια πρέπει ν’ αποδείξουμε γιατί υπάρχουμε ως αρχαιολόγοι συντηρητές, εργάτες, διοικητικό προσωπικό και εν τέλει η αρχαιολογική υπηρεσία με επιχειρήματα που να πείθεται η τασκ Φορς του Ραϊχενμπανκ, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Κουβέλης;
Στις ερωτήσεις για την Επίλυση των προβλημάτων δίνονται επιλογές που θα απαντήσουμε σε μία ή σε όλες; Για παράδειγμα οι αρχαιολόγοι μπορούν ν’ απαντήσουν σε όλα τα κουτάκια.  Είναι δυνατόν να μην χρησιμοποιήσουν νόμους; Οι εργάτες ανασκαφών τι πρωτοβουλίες να πάρουν αν δεν ρωτήσουν τον εποπτεύοντα ανασκαφής;
Στις ερωτήσεις για την εμπειρία καλούνται οι υπάλληλοι ν’ απαντήσουν αυτοί πόσο χρόνο θεωρούν ικανοποιητικό ως εμπειρία πριν ή μετά τη κάλυψη της θέσης; Ζητούν δηλαδή οι συντάκτες του ερωτηματολογίου χωρίς να γνωρίζουν (ή κάνουν ότι δε γνωρίζουν) ως φαίνεται τη δημόσια διοίκηση να πουν οι δημόσιοι υπάλληλοι αν μ’ ένα μήνα ή ένα χρόνο μαθαίνει κάποιος αρχαιολόγος ανασκαφή, καταγραφή, διεκπεραίωση εγγράφων, προγράμματα ΕΣΠΑ κλπ; Ή αν ένας εργάτης έχει μάθει να σκάβει να φτυαρίζει να μεταφέρει; Ή αν ένα συντηρητής αντιμετωπίζει με πλήρη επάρκεια τα αρχαία αντικείμενα; Ή αν ένας λογιστής έχει μάθει να βγάζει προκηρύξεις κλπ,κλπ.;
Και το ερωτηματολόγιο στο τέλος το υπογράφει ο προϊστάμενος με τις απόψεις του. Αν συμφωνεί έχει καλώς, αν όχι, τι γίνεται;
Αλλά ας μείνουμε ως εδώ στα παραδείγματα.
Ο πρώτιστος στόχος της κυβέρνησης και των λοιπών μνημονιακών δυνάμεων και παπαγάλων τους είναι οι απολύσεις. Το ερωτηματολόγιο είναι μια επικάλυψη.
Πρέπει άμεσα τα συνδικαλιστικά όργανα, η ΑΔΕΔΥ αλλά και εκείνα του ΥΠΠΟ να εκφέρουν δημόσια την άποψή τους για το ερωτηματολόγιο, ώστε να δώσουν τη κατεύθυνση για τη συμπλήρωσή τους αλλά κι αν αυτή ακόμη θέλουμε να γίνει.  Δεν πρέπει να αργοπορήσουμε γιατί πολύ γρήγορα οι συνάδελφοι θα το συμπληρώσουν όπως νομίζουν και οι υπόλοιποι θα μείνουν έκθετοι ,πλεονάζοντες αποχωρούντες.

Ο εχθρός βρίσκεται ante portas. 

 © Επιμελητής